علی اشرف درويشيان، داستان نويس و عضو كانون نويسندگان ايران، روز گذشته در جمع ايرانيان مقيم استراليا گفت و در پاسخ به سئوال " روزنامه بامداد – چاپ سيدنی” گفت :

من آمده ام تا در اينجا با شما مردمان همزبانم سخن بگويم...از طريق شما حرفهايم را به گوش هموطنانم برسانم....چون در ايران، در ميان سانسور و سكوت نمی شود حرف زد...سالهاست يك موجی جامعه ما را با خودش می برد، من قصه گوی آن جامعه ام، يك عمر برای استقلال و آزادی و رهايی مردم نوشته ام، از دادن جانم در راه اين عقيده و آرمان، دريغ ندارم...خون من كه از ناصر زرافشان رنگين تر نيست ...من از آن جوان های دستگير شده بيشتر نيستم ....ما در كانون به هيچ حزب و گروه و دسته ای در داخل و خارج از كشور وابسته نيستم و حرف ما تنها دفاع از آرمان ماست و گفتن حقيقت.

علی اشرف درويشيان در سخنرانی يك ساعته خود در " كتابخانه شمالی سيدنی " درباره مسايل مختلفی سخن گفت كه از آن جمله به موضوعات زير اشاره كرد:

1.  سانسور درايران، ماجرای ساختگی بحران كاغذ، هراس حكومت از اطلاع رسانی درست و برقراری جريان انديشه آزاديخواهانه.

2.  خلاصه منشور كانون نويسندگان ايران و هدف آن برای اعتلای فرهنگی جامعه،  تحقق آزادی  انديشه و بيان و قلم و حمايت از حقوق صنفی خود.

3.  بحران سازی روزنامه ها و مراكز دولتی و فشار وزارت ارشاد اسلامی و وزارت اطلاعات ايران عليه  فعاليت كانون نويسندگان ايران و عدم صدور مجوز برگزاری گرد همائی های آن.

4.  تاريخ مختصر تحول كانون نويسندگان ايران از سال 1346 تا امروز، ذكر نام شهيدان قلم و آزادی كه پس از انقلاب ايران تا امروز در اين راه قربانی شده اند.

سپس علی اشرف درويشيان به موضع گيرهای كانون نويسندگان ايران اشاره كرد كه تحت هرشرايطی و هر گونه فشار و برخوردی، كانون با 600 عضو، انتخابات مجمع خود را برگزار می كند.