|
كرمان- كارگران معادن زغال سنگ از طرفی، در مواجهه با حوادث
دلخراش و مرگبار در معادن هستند و از سويی با تعديل نيرو،
در ناامنی شغلی به سر می برند.
سودآوری بيشتر از معادن با حداقل نيروی كار اساس سياست در
جمهوری اسلامی است و به همين دليل، شمار كارگران معادن از
17000 نفر قبل از انقلاب، به حدود 3000 نفر در حال حاضر رسيده
است. اين درحالی است كه ايمنی در معادن همچنان بسيار ضعيف است
و به طور ميانگين در هر ماه يك نفر كشته و در هر روز يك نفر
زخمی گزارش می شود. هيچ مرجعی به عنوان نماينده مدعی العموم،
هيچ مسوولين را مورد بازخواست قرار نمی دهد.
اواخر سال گذشته شاهد براثر واژگون شدن يك بولدوزر يك تن كشته
ومجروح شدند و در تازهترين حادثه در يك ماه گذشته، مرگ يك تن
از كارگران معدن بر اثر استنشاق گاز متان را شاهد بوديم.
در معادن اسفندقه، فارياب و آب دشت،( در استان كرمان) نيز
كارگران معدن در شرايطی بسيار دشوار كار می كنند.
در اواخر سال گذشته، كارگران اين معادن با تجمع در مقابل
استانداری كرمان خواستار دريافت مطالبات خود شده و درنتيجه آن
موفق شدند تا 8 ماه حقوق عقب افتاده خود را دريافت كنند، ولی
در حال حاضر حدود 4 ماه حقوق را طلبكارند.
در اكثر معادن اين منطقه، تونلهايی با شيب 25 درجه و طول 100
متر برای عبور و مرور كارگران تعبيه شده است كه در هر معدن 7
تا 8 تونل وجود دارد. اين تونلها به سمت عمق معدن پيش می
روند و كارگران برای رسيدن به محل كار خود بايد از اين راهها
تردد كنند؛ بعضی از اين تونلها
50 سال قبل
و در آغاز فعاليت اين معادن ساخته شده است.
در اكثر اين تونل ها از چراغهای كم نوری كه در قديم به
آنها " چراغ موشی” گفته می شده و 50 سال پيش در اين معادن
استفاده ميشدهاند، استفاده می شود، ضمن آنكه سيستم تهويه
اين معادن نيز غالبا قديمی و از رده خارج و غير قابل استفاده
ميباشد،
با توجه به دوری اين معادن از كرمان، سرويسهای اياب و ذهاب
مناسب برای كارگران وجود ندارد و از وسايل نقليهای هم چون
كاميونهای باری برای حمل و و نقل كارگران استفاده می شود كه
امنيت لازم در اين گونه وسايط نقليه وجود ندارد.
تشكلهای كارگری، در قالب شورای اسلامی فقط در معدن فارياب
وجود دارد و معدنهای مناطق اسفندقه و آب دشت, از تشكلهای
كارگری هم بيبهرهاند.
|
