ايران

پيك

                         

پس از تهران

قم دومين پايتخت

دختران و زنان فراري

 

 

روزنامه هشهری دوم ارديبهشت

براساس تحقيقات صورت گرفته، تهران بالاترين درصد دختران فراری را در خود جای داده است.

جاذبه های تفريحی تهران، آسان بودن مهاجرت از شهرهای همجوار، وسعت استان و وجود باندهای متعدد برای جذب اين دختران در گرايش به فرار از خانه دختران موثر است.

دكتر مصطفی اقليما از انجمن مددكاری كه اين اطلاعات را دراختيار خبرگزاری مهر گذاشته، به ريشه فقر، بيكاری و فساد نهادينه شده درجامعه نمی كند و يا كرده اما خبرگزاری مهر اشاره به آن را ضروری تشخيص نداده است!

مصطفی اقليما كه جاذبه های توريستي- تفريحی تهران را برای دلگرمی شهردار و شورای حزب الهی شهر تهران و آنها كه فشار طالبانی به زنان را چاره می دانند مطرح كرده، در بخش ديگری از مصاحبه خود، اشاره به شهر قم می كند كه هيچ يك از جاذبه های تهران را ندارد. بموجب معيارهای اقليما و خبرگزاری مهر، شهر قم بايد يكپارچه غرق شور حسينی و زندگی زينبی باشد، اما درست برعكس آنست. در شهری كه جمعيت آن از مشهد، تبريز، شيراز، اصفهان و بسياری از شهرهای ديگر كمتر است، در آمار دختران فراری مقام دوم را دارد!

اقليا می گويد:

«...پس از تهران، شهر قم از لحاظ آمار دختران فراری در رده دوم قرار دارد. تحقيقات صورت گرفته بر روی ۳۰۰ مددجوی دختر و زن (بخوانيد دختران و زنان فراري) مراكز بازپروری تهران و مشهد ۴۲ درصد آنها از استانهای تهران و قم بوده اند، كه ۲۰ درصد آنان برای چندمين بار به اين مراكز بازگردانده شده اند و ۲۲ درصد برای اولين بار از خانه فرار كرده اند.

استانهای مناطق شرقی كشور مانند خراسان و سمنان  ۲۳ درصد دختر و زن فراری دارد، كه

۵۶ درصد آنها سابقه چندين بار فرار از خانه دارند.

جاذبه های زيارتی مشهد، وجود حرم مقدس امام رضا برای گذران شبها، وجود باندهای جذب اين دختران و فقر اقتصادی ( سرانجام به عمده ترين ريشه فرار اشاره می شود) در اين زمينه مؤثر است.

دراستانها و نواحی غربی كشور ۱۹ درصد دختر و زن فراری دارد و استان كرمانشاه در ميان اين نواحی با 5 ر5 درصد دختر و زن فراری حادترين استان منطقه است. پس از آن همدان با ۵/۳ درصد، قزوين و خوزستان با ۳ درصد، كردستان و زنجان ۵/۱ درصد و لرستان ۱ درصد در رده های بعدی قرار دارند. وجود باندهای موادمخدر، قاچاق، ناامنی، مشكلات اقتصادی، تعصبات شديد خانواده، محدوديت های دختران در اين مناطق، نبودن مراكزی برای پناه بردن، بالا بودن درصد معتادين و فقر اقتصادی از عوامل مهم فرار دختران در اين استانها است.

  
 
                      بازگشت به صفحه اول
Internet
Explorer 5

 

ی