" علی رفيعی كارگردان شناخته شده تئاتر ايران، پيش از آنكه سرنوشت امثال فتحی را در گوشه انزوا و بيمارستان پيدا كند گفت:

‌اگر مسئولين جديد مركز هنرهای نمايشي, بتوانند بنياد تئاتر حرفه‌‏ای را بسازند و سامانی به وضعيت ورشكسته تئاتر كشور دهند, هم ما و هم نسل جديد مي‌‏توانيم با چشم اندازی پر‌‏اميد كار كنيم.

در حال حاضر همه كارها حاصل يك اتفاق است، براساس يك برنامه فرهنگی ازپيش مشخص شده انجام نمي‌‏گيرد؛ به طور كلی، يك به هم ريختگی در وضعيت مديريت كل تئاتر مملكت حاكم است كه گويی با شكل گيری گروه‌‏های تئاتری مخالف است.
 به همين دليل است كه جماعت تئاتري, بخش عمده انرژي‌‏اش را به جای كارخلاقه, صرف مسائل عبث مي‌‏كند و بايد دو- سه سال منتظر بمانيم تا مسئولين دستمزد اندك بازيگران را بپردازند. اگر قرار است در همان شرايط گذشته, در سرگردانی و دريوزگی زندگی كنيم, بهتر است تئاتر كار نكنيم.

مديريت جديد كه فقط از وی تعريف شنيده‌‏ايم و از برنامه‌‏هايشان با خبر نيستيم, به اين مسائل توجه داشته باشد؛ اما در شرايط موجود چشم اندازی برای كار جديد ندارم.