هنر و انديشه

پيك

                         
 

ابراهيم مختاری:

اصناف سينما

درخانه‌ سينما

جا نگرفته اند

 
 

ابراهيم مختاری، كارگردان و تهيه كننده‌ پيشكسوت سينمای ايران : در پی بحث های تحول ساختار خانه‌ی سينما كه از سال ‌‌١٣٧٨ آغاز شده است، گفت:

 هيات مديره به تازگی طرحی را به مجمع‌عمومی آورده و به تصويب رسانده كه درآن هيئت مديره خانه سينما هفت عضو دارد (دوعضو آن انتصابی و پنج‌عضو ديگر انتخابي) با اين مصوبه، از ‌‌٢٩ صنف خانه سينما، دو صنف تهيه كنندگان و كارگردانان مستقيما دو نماينده خود را در هيئت مديره انتصاب مي‌كنند، و ‌‌٢٧ صنف ديگر در رقابتی انتخاباتی - پس از حذف ‌‌٢٢ صنف- پنج نماينده پيروز اين انتخابات را در كنار دو عضو ثابت مي‌نشانند. اما همان اندازه كه رقابت انتخاباتی كه ‌‌٢٢ صنف با نيازهای متفاوت را حذف مي‌كند اساسا غلط و بی معنا است، پيروزی پنج صنف هم كه نتيجه چنان رقابتی است پوچ و بي‌منطق است و خواهيم ديد هيئت مديره‌ چنين انتخاباتی نه تنها نماينده اصناف سينمای ايران نيست بلكه خود از موانع رشد صنفی سينمای ايران است.
 اما مسئله از اين جا پيدا مي‌شود كه اساسنامه خانه سينما برای تشكيل هيئت مديره‌ای كه حقوق فرا صنفی اصناف‌ سينمای ايران را نمايندگی و احقاق كند، پنج صندلي(و در مصوبه جديد ‌‌٧ صندلي) عضويت پيش بينی كرده است بي‌آنكه عدد ‌‌٧ يا ‌‌٥ هيچ منطقی داشته باشد. اين تنگنای 5 يا ‌‌٧ نفره، اصناف را برای رسيدن از سطح مجمع‌عمومی به سطح هيئت‌مديره، به رقابت در مسابقه‌ای كور وامي‌دارد كه نتيجه اش حذف بخش اعظم نيروی صنفی و نداشتن مابه ازائی در هيئت مديره جامعه اصناف سينمائی است.  بسبب اين ايراد، هيئت‌مديره‌ خانه‌سينما؛ گرچه ظاهرا با رای مجمع عمومی انتخاب مي‌شود اما چون جامعيت اصناف سينمای ايران را نمايندگی نمی كند؛ نماينده اصناف سينمای ايران نيست.
 مختاری معتقد است: برای پوشاندن اين نارسائی در طول ساليان گذشته همواره اصناف بيرون مانده از هيئت مديره را دلداری داده‌اند كه هيئت مديره ای كه انتخاب مي‌شود به‌كل صنف های سينمای ايران فكر مي‌كند و برای همه آن‌ها عمل خواهد كرد. اما اين سراب فريبنده، در عمل، هيچ وقت تحقق نيافت چون اين سخن در تضاد عميق با ماهيت تشكيلات‌صنفی است كه به‌قصد احقاق بي‌واسطه حقوق‌صنفی شكل مي‌گيرند.

 

پيامد مصوبه جديد، اگر اجرا شود، اصناف سينمای ايران را گرفتار دو نظام انتصابی و انتخابی می كند و آنان را نسبت به‌وضعيت نابسامان پيشين يك‌گام به‌پس مي‌كشاند.

تا وقتی تشكيلات خانه سينما دارای نارسائي‌های كنونی است، هيئت مديره خانه سينما نماينده اصناف سينمای ايران نيست. اين نكته بايد به صدای بلند مدام گفته و تكرار شود تا مديران دولتي- حكومتی سينما، تلويزيون، سازمان برنامه، مجلس و تمامی مديرانی كه از بودجه عمومی كشور هزينه يا سياست گذاری مي‌كنند وقتی مي‌خواهند بحثی را در باب سينمای ايران پيش ببرند هيئت‌مديره خانه سينما را نماينده جامعه اصناف سينمای ايران فرض نكنند و ابتدا آن را با هيئت های ديگری كه كامل كننده جامعه اصناف سينمای ايران است تكميل كنند سپس برسر مسائل سينمای ايران به‌گفتگو بنشينند.

  
 
                      بازگشت به صفحه اول
Internet
Explorer 5

 

ی