|
در حالی که به بهانه برنامه هسته ای ایران و به مدد اظهارات
نابخردانه رئیس جمهور انتصابی، دولتهای غربی برای نابودی
زیرساختهای صنعتی و اقتصادی کشور در حال برنامه ریزی هستند،
طیف نیروهای ملی بر سر دو راهی مشکلی قرار گرفته اند. از یک
سو، بر اساس مبانی تفکر ملی، نفی حق مسلم ملت ایران در دسترسی
و برخورداری از انرژی صلح آمیز هسته ای غیر قابل قبول است و از
سوی دیگر، اعلام حمایت از برنامه هسته ای ایران، همسویی با
حاکمیت تلقی می‌شود.
بدیهی است بحران موجود تنها به عرصه مناسبات دیپلماتیک جمهوری
اسلامی محدود نبوده و تبعات ویرانگر آن نیز به این حیطه محدود
نخواهد ماند. تحریکات جریانات رو به خارج طی ماه‌های اخیر
افزایش چشمگیری یافته است. راه اندازی تلویزیون آذری برای
ایجاد بلوا در آذربایجان،
هیاهو تشکل موسوم به خلق عرب در اهواز و ربایش مرزبانان ایرانی
در جنوب شرقی کشور تنها چند نمونه از مواردی است که در
رسانه‌ها انعکاس یافته است.
در همین حال در برون مرز، جریانات ضد ملی از یک سو و شاه
پرستانی که سلطنت را از کف داده اند از دیگر سو، فضای فعالیت
سیاسی را به حدی مسموم کرده اند که واژه اپوزیسیون در افکار
عمومی در بهترین حالت با لودگی و مهمل گویی مترادف شده است و
به برکت رادیو تلویزیونهای متکدی، حتی با حرمت رجال تاریخی
ایران نیز بازی می‌شود.
در این آشفته بازار، حتی مجاهدین خلق هم از محاق به در آمده و
هر دم با برگزاری تجمعی در یکی ازپایتخت‌های اروپایی و یا در
آمریکا، به مطالبه مزد خویش امیدوارند. از سوی دیگر، گروهی که
به واسطه‌بی‌توجهی جریانات درون مرزی، اکنون بر کرسی رفراندوم
نشسته اند، با پیام‌های آشکار و پنهان خود در صدد جلب همکاری
مجاهدین خلقی هستند که رهبری آن بر صندلی اتهام همکاری با صدام
حسین و دهها حادثه و رویداد مخوف داخل و خارج کشور نشسته است.
در ایران، محمود احمدی نژاد با بحران آفرینی به امید فرج از
چاه جمکران نشسته و در خارج تشکلهای صوری به واسطه آگاهی از
انزوای خود در بین مردم، شمع‌هایشان را در سقاخانه پایگاه
هوایی دیگو گارسیا افروخته اند و از بمب افکنهای
B2
امید فرج دارند.
در این وانفسا، وظیفه ملی ایجاب می‌کند که رفع خطر از کشور
اولویت یابد و این جز با تشکیل صف واحد کلیه نیروهای
آزادیخواه، ملی و مصلح امکان پذیرنخواهد بود. حاکمیت می‌کوشد
چنان نشان دهد که در عرصه منازعه هسته ای، تنها دو صف وجود
دارد:
صف حاکمیت و دنباله روهای آن و صف مخالفان انرژی و فن آوری
هسته ای درایران. رسالت جبهه ملی ایران ایجاد اردوگاه سومی است
که در آن کلیه جریانات اصیل آزادیخواه، اعم از احزاب ملی،
تشکلهای اصلاح طلب، تشکلهای صنفی و دانشجویی، اندیشمندان و
متفکرین دگراندیش که به اصول هفت گانه جبهه ملی ایران قائل
اند، بتوانند منسجم شوند.
فعالان داخل کشور توانشان را برای ایجاد اردوگاه سومی بسیج
کرده اند که اثرات آن بزودی نمایان خواهد شد. ما امضا کنندگان
این بیانیه ضمن حمایت از این راهبرد اصولی، کلیه نیروهای ملی و
آزادیخواه ایران را به پیوستن به صف واحد فعالان درون کشور و
اتخاذ موضع واحد در برابر تهدیدات ملی و بین المللی فرا
می‌خوانیم.
جنبش ملی ایران با اتکا به سابقه تاریخی و پایگاه اجتماعی خود،
قادر است با حفظ موضع و مرزبندی روشن با سیاست‌های حاکمیت، در
سنگر دفاع از منافع ملی بایستد، همانگونه که در طی جنگ هشت
ساله با عراق، نیروها و شخصیت‌های ملی در همه ظرفیت‌ها از کیان
ملی دفاع کردند.
امروز ما در برابر آزمون تاریخ قرار گرفته ایم. باشد تا جبهه
ملی ایران و کلیه نیروهای همسو از این آزمون سربلند بدرآیند.
سازمانهای جبهه ملی ایران، خارج از کشور |
