آيت‌‏الله محمدرضا توسلی، رييس دفتر حضرت امام خميني(ره)، بنيانگذار جمهوری اسلامی در ديدار مسوولين خبرگزاری كار ايران (ايلنا) از مراجع تقليد، علما و شاگردان آيت الله خمينی خواست تا در برابر تحريف‌‏كنندگان آراء وی و خطر حذف جمهوريت نظام سكوت نكنند.

آيت‌‏الله توسلی دراين ديدار گفت:

در زمان امام(ره) اينكه كسی در خفا حرف بزند و مخالفتی با جمهوری اسلامی بكند، هيچ‌‏گاه نبوده است حتی بعد از رحلت امام(ره) تا امروز نيز نشنيده بوديم كسی جرات كند نسبت به ميراث امام(ره)- كه برای همه مردم واضح و آشكار بوده است و آن نظام جمهوری اسلامی است- خدشه وارد كند اما اين اتفاق در اين زمان واقع شده است.

كسانی كه متوجه نيستند مقصود امام(ره) از جمهوری اسلامی چه بود، امروز ديدگاه امام(ره) را تحريف می‌‏كنند. اگر كسی بگويد من هم يك رای دارم و نظرم اين است كه جمهوری معنا ندارد، او آزاد است اما نسبت دادن اين حرف‌‏ها به امام(ره) از گناهان كبيره است. اينكه به امام(ره) نسبت دهند، ايشان به جمهوری اسلامی قائل نبود، به آرا مردم اعتنايی نداشت، اين اتهام به امام(ره) است و بايد جلوی آن را گرفت.
اين حرف‌‏ها را در ميان يك عده جوان‌‏ ساده‌‏لوح و بچه‌‏های خوب، منتهی از نسل دوم انقلاب كه زمان امام(ره) را درك نكرده‌‏اند، با سفسطه جا می‌‏اندازند. جمهوری اسلامی را در نظر اينها به جايی می‌‏رسانند كه به عنوان شرك مطرح می‌‏شود و اگر كسی بگويد "جمهوری اسلامی» مشرك است. خوارج هم به امير مومنان(ع) می‌‏گفتند، مشرك. كار به اينجا رسيده است كه جمهوری اسلامی ايران را اين‌‏گونه برای مردم توجيه می‌‏كنند كه در افكار امام(ره)، جمهوری نبود.
مجبورم حرف‌‏های امام(ره) را با سند بگويم. امام(ره) وقتی كه در پاريس بودند، مصاحبه‌‏ای دارند. در 10 آبان 57 كه در جلد چهارم صحيفه نور آمده است. خبرنگار سوال می‌‏كند: نظرتان درباره تغييرات و تحولات آينده ايران چيست؟ امام(ره) جواب می‌‏فرمايد: "با قيام انقلابی ملت شاه خواهد رفت و حكومت دموكراسی و جمهوری اسلامی برقرار می‌‏شود. در اين جمهوری يك مجلس ملی مركب از منتخبين واقعی مردم، امور ملك را اداره خواهند كرد.

در جمهوری اسلامی زمامداران مردم نمی‌‏توانند با سوءاستفاده از مقام، ثروت‌‏اندوزی كنند(ص 266). من جمهوری اسلامی را به ملت پيشنهاد كردم كه بعد از سقوط شاه به آرای عمومی می‌‏گذاريم(ص 420).خبرنگار سوال می‌‏كند كه ماهيت جمهوری مورد نظر حضرت‌‏عالی چيست و مشخصات آن چگونه است؟ امام(ره) جواب می‌‏دهند: "ماهيت جمهوری اسلامی اين است كه با شرايطی كه اسلام برای حكومت قرار داده است و با اتكای آرای عمومی ملت، حكومت تشكيل شده و مجری احكام اسلام باشد. " در همين جلد چهارم، صفحه 479 آمده است: "اينكه می‌‏گوييم "جمهوری اسلامی»، برای اين است كه هم شرايط منتخب و هم احكامی كه در ايران جاری می‌‏شود، بر اسلام متكی است لكن انتخاب با ملت است و طرز "جمهوری» همان "جمهوری» است كه همه جا هست.
در صفحه 512 هم آمده است: "تحقق جمهوری اسلامی نفی رژيم سلطنتی است".

اصل "جمهوری اسلامی» همين است كه در مملكت شما هست كه آرای عمومی مردم آن را تعيين می‌‏كند. "اسلامی» می‌‏گوييم چرا كه قانون اساسی ما بر اساس آن است (صفحه 311 ج 5).
در مصاحبه با مجله عربی المستقبل كه در تاريخ 10 دی 57 انجام شده، امام(ره) فرموده‌‏اند: "حكومت "جمهوری اسلامی» يك "جمهوری» است مثل ساير "جمهوری‌‏ها" و لكن قانونش، قانون "اسلامی» است.(صفحه 311). حكومت جمهوری اسلامی مورد نظر ما از رويه پيامبر اكرم (ص) و امام علی (ع) الهام خواهد گرفت و متكی به آرای عمومی ملت می‌‏باشد و نيز شكل حكومت با مراجعه به آرای ملت تعيين می‌‏شود.(ص 375)"

امام(ره) در ديدار با نماينده پاپ پل ششم كه در جلد 10 صحيفه نور آمده، فرموده است: "ما تابع آرای ملت هستيم. ملت ما هر طوری رای داد، ما هم از آنها تبعيت می‌‏كنيم. ما حق نداريم، خدای تبارك و تعالی به ما حق نداده است، پيغمبر اسلام(ص) به ما حق نداده است كه ما به ملتمان چيزی را تحميل كنيم.(ص 10)" باز من از عباراتی كه امام(ره) به كار برده‌‏اند، می‌‏گويم. می‌‏خواهم اينها برای مردم بيان شود و مردم ببينند كلمات امام(ره) چه بوده است. آيا اينها قابل توجيه است كه كسی اين جور حرف‌‏های امام(ره) را توجيه كند.امام(ره) در 12 بهمن 57 به تهران آمد. روز 9 اسفند امام(ره) به سمت قم حركت كرد و در يك سخنرانی در مدرسه علوی فرمودند: "با خواست خداوند متعال به زودی درباره شكل حكومت رفراندوم برگزار خواهد شد. لازم است تذكر دهم آنچه اينجانب به آن رای می‌‏دهم، "جمهوری اسلامی» است و آنچه ملت شريف ايران در سر تا سر كشور با فرياد از آن پشتيبانی نموده است، همين جمهوری اسلامی بوده است، نه يك كلمه زياد و نه يك كلمه كم.
آنچه ملت ما می‌‏خواهد جمهوری اسلامی است، نه جمهوری فقط، نه جمهوری دموكراتيك، نه جمهوری دموكراتيك اسلامي( ص 276). ما اگر بخواهيم يك حكومت اسلامي, يك جمهوری اسلامی در ايران برقرار كنيم، با اين رفراندوم بايد بشود، فقط جمهوری اسلامي(ص 324).
تاسيس حكومت جمهوری اسلامی غايت آمال همه مسلمين و غايت فرمان خدای تبارك و تعالی است(ص 352). مسير شما؛ مسير اسلام است. مسير شما اين است كه جمهوری اسلامی را به پا كنيد. من رای به جمهوری اسلامی می‌‏دهم(ص 353 ). ملت در طول اين يك‌‏سال و چند ماه اخير در خيابان‌‏ها ريخت و فرياد كرد آزادي, استقلال, جمهوری اسلامی؛ ما بايد تابع ملت باشيم(ص 354 ).
ملت ما خون داده است تا جمهوری اسلامی وجود پيدا كند(ص 362).
در تاريخ 10/1/58 فرمودند: امروز رفتم در محلی كه شهدای قم جان خود را برای اسلام و جمهوری اسلامی از دست داده‌‏اند. برای اينكه آنها را شاد كنم و ملت اسلام را دلگرم كنم. به جمهوری اسلامی رای دادم. جمهوری اسلامی برای ما سرنوشت آزادی، خوشبختی و استقلال هديه می‌‏آورد. بعد می‌‏فرمايد: "الان يك امانتی دستان شماست، بايد حفظش كنيد كه آن امانت جمهوری اسلامی است"(ص 450). از اين كلمات امام(ره) زياد دارند. من شماره و احصا كردم. امام(ره) 275 مرتبه عبارت جمهوری اسلامی را به كار برده است. در جاهای مختلف الان برخی مسوولين وقتی سخنرانی می‌‏كنند، جمهوری اسلامی را نمی‌‏گويند. می‌‏گويند دولت اسلامی. انقلاب را می‌‏گويند اما اسم جمهوری اسلامی را نمی‌‏برند و اين برای ما مايه تاسف است. امروز برخی مسوولين نظام ما كلمه جمهوری اسلامی را دارند حذف می‌‏كنند. امام(ره) مدتی كه در ايران و پاريس بودند، 275 بار كمله جمهوری اسلامی را به كار بردند، برای اينكه مردم آن را فراموش نكنند.
دو اصل در قانون اساسی داريم كه يكی اصل اولی است. قانون اساسی ما تثبيت شده است و اصل اول آن مربوط به عبارت جمهوری اسلامی است.

عنايتی بوده است به اين كلمه جمهوری. لذا در اصل اول آمده است: "حكومت ايران جمهوری اسلامی است كه ملت ايران بر اساس اعتقاد ديرينه‌‏اش به حكومت حق و عدل قرآن در پی انقلاب اسلامی پيروزمند خود به رهبری مرجع عالی‌‏قدر تقليد، حضرت آيت‌‏الله‌‏العظمی امام خمينی در همه‌‏پرسی 10 و 11 فروردين 1358 هجری شمسی با اكثريت 2/98 درصد كليه كسانی كه حق رای داشتند، به آن رای مثبت دادند. اصل آخر قانون اساسی هم مربوط به تغييرناپذيری است اين اصل است. اصل 177 قانون اساسی می‌‏گويد: محتوای اصول مربوط به اسلامی بودن نظام و كليه قوانين و مقررات بر اساس مقررات و موازين اسلامی و پايه‌‏های ايمانی و اهداف جمهوری اسلامی ايران و جمهوری بودن حكومت و ولايت امر و امامت است و نيز اداره امور كشور با اتكا به آرا عمومی و دين و مذهب رسمی ايران تغييرناپذير است. در اصل آخر اصول قانون اساسی آمده كه جمهوری بودن نظام قابل تغيير نيست و كسی نمی‌‏تواند آن را تغيير دهد.

اين‌‏ها می‌‏گويند رای ملت يعنی چه؟ همانطور كه آقای كروبی گفته‌‏اند اينها نقشه‌‏ای است برای اينكه به مردم بفهمانند رای بی‌‏اثر است و اگر شما در رای دادن تقلب كرديد، هيچ خلاف شرعی نكرد‌‏ه‌‏ايد زيرا رای معنا ندارد. امام(ره) وقتی وارد بهشت زهرا شد، هنوز صدای امام(ره) در گوش ما هست كه فرمود: "به اتكای اين ملت، دولت تشكيل می‌‏دهم". با اينكه امام مرجع تقليد بود، نگفت با اتكای ولايت. وقتی امام(ره) اعلام كرد كه من حكومت تشكيل می‌‏دهم، نگفت به اتكای ولايتم، فرمود به اتكای آرا اين ملت، دولت تشكيل می‌‏دهم. در همه جا حرف امام(ره) اين بود.

متاسفانه چه شده است كه در اين دوره در حوزه علميه قم اين مسائل مطرح می‌‏شود. اگر اين حرف‌‏ها را كس ديگری بزند، دل انسان خيلی نمی‌‏سوخت. امروز در حوزه علميه قم كه امام(ره) نسبت به علما، روحانيت و حوزه علميه اين قدر تعريف و تمجيد كرده است، صدای انحراف افكار امام(ره) بلند شده است. من از مراجع تقليدی كه شاگرد امام(ره) بودند، عاجزانه تقاضا می‌‏كنم كه سكوت نكنند. شما چرا سكوت كرده‌‏ايد؟ چرا شما سخن نمی‌‏گوييد؟ من يك وظيفه الهی تشخيص دادم كه پاسخ دهم. وقتی می‌‏بينيم كه دارند افكار و انديشه‌‏های امام(ره) را منحرف می‌‏كنند و انقلاب را برای جوان‌‏های امروز جور ديگری بيان می‌‏كنند، وظيفه خود تشخيص دادم كه بياناتی عرض كنم. مجبورم كلماتی از امام(ره) كه در منشور سوم انقلاب امام(ره) آمده است، بگويم. در 3 اسفند 57 در مورد خدمات علما و روحانيت بياناتی داشته و اين بيانات می‌‏رساند كه ممكن است افرادی يك روزی بيايند و در مقابل امام(ره) اين حرف‌‏ها را بزنند. بعد از اينكه امام(ره) از علما و روحانيت تعريف كرده و خدمات آنها را گفته‌‏اند، می‌‏فرمايند: "اين بدان معنی نيست كه ما از همه روحانيون دفاع كنيم چرا كه روحانيون وابسته و مقدسی‌‏نما و تحجرگرا كم نبودند و نيستند. در حوزه‌‏های علميه افرادی عليه انقلاب و اسلام ناب محمدی (ص) فعاليت دارند. امروز عده‌‏ای با ژست مقدس‌‏مابی چنان تيشه به ريشه دين، انقلاب و نظام می‌‏زنند كه گويی وظيفه‌‏ای غير از اين ندارند. خطر تحجرگرايان و مقدس‌‏نمايان احمق در حوزه علميه كم نيستند. اولين و مهمترين القای آنها شعار جدايی دين از سياست است كه متاسفانه اين حربه در حوزه و روحانيت تا اندازه‌‏ای كارگر شده است كه دخالت در سياست دون شان فقيه است. ضربات روحانيت ناآگاه و آگاه وابسته به مراتب كاری‌‏تر از اغيار بوده و هست. خون دلی كه پدر پيرتان از اين دسته متحجر خورده است، هرگز از فشارها و سختی‌‏های ديگران نخورده است. شروع تفكر شاه سايه خداست يا با گوشت و پوست نمی‌‏توان در مقابل توپ وتانك ايستاد يا اينكه ما مكلف به جهاد و مبارزه نيستيم يا جواب خون مقتولين را چه كسی می‌‏دهد و از همه شكننده‌‏تر شعار گمراه كننده حكومت قبل از ظهور امام زمان هم باطل است، [همين حرف‌‏ها مال همين افرادی است كه الان اين سخنان را می‌‏گويند] اين قدر كه اسلام از مقدسين روحانی‌‏نما ضربه خورده است، از هيچ قشر ديگر نخورده است. تا ديروز مقدس‌‏نماهای بی‌‏شعور می‌‏گفتند دين از سياست جداست يا مبارزه با شاه حرام است. ديروز حجتيه‌‏ای‌‏ها مبارزه را حرام كرده بودند و در بحبوحه مبارزات تمام تلاش خود را نمودند تا اعتصاب چراغانی نيمه شعبان را به نفع شاه بشكنند و امروز انقلابی‌‏تر از انقلابی شده‌‏اند." اين قسمتی از دردهای درونی امام(ره) است.

امروز مساله تحجر به طرزی رواج يافته است كه حرف‌‏هايی به ائمه اطهار نسبت داده می‌‏شود. خدمت امام زمان(عج) رسيدن، امام زمان(عج) را ديدن، وقت معين كردن و از اين دست. يك روز يادم هست كه عده‌‏ای به امام(ره) اصرار كردند كه چند نفر هستند كه خدمت امام زمان(عج) می‌‏رسند و می‌‏خواهند شما را ببينند. اجازه گرفتند و آمدند. بعد امام(ره) فرمود شما خدمت امام زمان(عج) می‌‏رسيد. آنها گفتند: بله. امام(ره) فرمود: من چند مساله دارم؛ يكی مساله حادث به قديم است كه يك مساله فلسفی است و برای من حل نشده است، اين را از آقا بپرسيد و جوابش را بياوريد. دوم من به چيزی علاقه‌‏مند هستم، بگوييد آن چيست و سوم اينكه من يك چيزی گم كرده‌‏ام، بگوييد آن كجاست؟ مقصود امام(ره) از چيزی كه به آن علاقه‌‏مند بود، عكس رسول‌‏الله بود كه تازه منتشر شده بود. امام(ره) آن را تابلو كرده بود و در اتاقشان بود. چيزی كه گم كرده بودند، ديوان شعرشان بود كه بعد آن را در همدان پيدا كردند. سه روز بعد آنها آمدند. دو مرد و يك خانم بودند. يك كتاب خطی هم زير بغلشان بود. با حاج احمد آقا صحبت كردند و حرف‌‏هايی زدند و حاج احمد آقا آنها را به امام(ره) منتقل كرد و امام فرمود به آنها بگو: "شيادها دست از اين كلاه‌‏برداری‌‏هايتان برداريد".

يكی از بزرگان هم كه اسم نمی‌‏برم از همين سنخ افراد بود كه آمد و به امام(ره) گفت كه در جبهه امام زمان(عج) را ديده‌‏اند. امام(ره) به او نگاه كرد. من به او گفتم اين حرف‌‏ها چيست كه به امام(ره) می‌‏زنيد. مگر امام زمان (عج)خودشان نگفته‌‏اند كه اگر كسی ادعای رويت كرد، تكذيبش كنيد، آن وقت شما به امام(ره) می‌‏گوييد امام زمان(عج) را ديده‌‏ايد.

در روايات هم داريم آنهايی كه برای ظهور امام زمان(عج) وقت می‌‏گذارند، كاذب هستند و شما آنها را تكذيب كنيد. امروز تحجر و واپس‌‏گرايی به اينجا رسيده است. مقدسات اسلام را برای دنيا سپر قرار می‌‏دهند. هدفشان چيز ديگری است. می‌‏خواهند از افكار و اعتقاد پاك مردم و روحيه اسلامی آنها سوءاستفاده می‌‏كنند.

من اظهار تاسف می‌‏كنم كه مارش ابتدای پخش خبر شبكه يك ساعت 19 برداشته‌‏اند. در اين مارش الله‌‏اكبر، خمينی رهبر دو بار تكرار می‌‏شد و تا چند روز قبل از صدا و سيما پخش می‌شد اما اين را هم برداشتند. خدا رحمت كند حاج احمد آقا را كه آخر عمرش گفت: "اين يك كلمه باقی مانده است، منتظريم ببينيم كه اين را كجا قطع می‌‏كنند" كه اين را نيز قطع كردند.

چند روز قبل آقای خاتمی فرمودند من احساس خطر می‌‏كنم. برخی رسانه‌‏ها به ايشان انتقاد كردند اما اين حرف فقط حرف آقای خاتمی نيست. من اين حرف را از يكی ديگر از بزرگان و مسوولين نظام هم شنيدم كه به من گفت: "فلانی من برای اين انقلاب احساس خطر می‌‏كنم". اين تنها كلام خاتمی نيست، اين كلام بسياری از مسوولين نظام است كه درد انقلاب دارند. يك وقت دشمنان با انقلاب اين كار را بكنند، خوب می‌‏توان گفت از دشمنان انتظاری نيست اما اينكه از حوزه علميه قم اين صدا بلند شود و عده‌‏ای ساده‌‏لوح را جمع كنند و افكار امام(ره) را منحرف كنند، خيلی دردآور است.