روز دوشنبه 30 آبان ماه 1384 ساعت 5/3 بعد از ظهر، حبيب عباسی مسئول حفاظت و اطلاعات زندان اوين همراه عده ايی از همكارانش به بهانه بازرسی به درون سلول‌های زندانيان سياسی هجوم آورده و تمامی ياد داشت‌ها، برخی كتب و نامه‌های شخصی و حتی برخی اموال شخصی را با خود برده و هنوز نياورده اند. حفاظت و اطلاعات زندان اوين بيش از 15جلد دفتر صد برگ كه در زمينه موضوعات فكری و فلسفی در طول 5/2 فيش برداری كرده بودم و همچنين يك نوشته فلسفی 700 صفحه‌ای كه در حال ويرايش آن بودم و بخشی از ترجمه ام به اضافه چندين دفترچه ياد داشت و صدها برگ از اوراق و اسناد مربوط به پرونده‌های قضايی را با خود برده و هنوز هم پس نياورده است.

متاسانه وكلای مدافع من نيز – آقايان طاهری ، بهمنش و بهراميان – در اين زمينه هيچ اقدام حقوقی انجام نداده اند. هيچ كدام از زندانيان احساس امنيت نكرده و هر لحظه در انتظار تهاجم نهادهای امنيتی و قضايی بسر می‌برند. اين احساس عدم امنيت خود نوعی شكنجه روحی و روانی است .

كاركنان سازمان زندانها كه در دوره لاجوردی گزينش و استخدام شده و بدست او تربيت شده اند هر نوع تجاوز به حريم زندانی را برای خود مجاز می‌دانند.

معاون دادستان تهران در امور زندانها – سالار كيا – گفته است : « مسئوليت دزيده شدن نوشته‌ها و ياداشت‌های ناصر زرافشان در غيبت او از زندان به عهده مسئولين زندان نيست. مسئوليت نگهداری وسايل شخصی زندانيان بر عهده خود افراد است و ممكن است ياد داشت‌های وی وسط هم سلولی‌های وی جابجا شده باشد. اين موضوع هم ارتباطی به مسئولين زندان ندارد.» نقل قول از روزنامه حمايت 23/آذر / 1384

جدا از استدلال خنده دار و تاسف بار سالار كيا، در گفته‌های او به يك واقعيت اعتراف شده است. اين كه حفاظت زندان اوين به سلول‌ها يورش آورده و اموال زندانيان را با خود برده است.

زندانی سياسی حشمت الله طبرزدی

ايران – تهران – زندان اوين – بند 350 كارگری

24/آذر ماه /1384