نو حه دُو دَم
رئيس جمهور
امير فرشاد ابراهيمی

هياتی‌ها و قديمی‌ها حتما يادشان هست دهه محرم كه می‌شد بازاری‌ها و مخصوصا بازاری‌های تهران و قم و مشهد هر روز‌ها در كل ده روز اول همگی سر در بازار به دوگروه  جمع می‌شدند و مداحی بر روی چهار چرخه‌ای می‌ايستاد و نوحه‌ای می‌خواند  دسته اول نوحه خوان و بر سرزنان  راه می‌افتاد و دسته ديگر نيز بدنبالش ! عزادران كه ديگر شعر را بلد بودند می‌ايستادند می‌خواندند و به جلو می‌رفتند و مداح هم ديگر فقط گاهی می‌گفت : آهان بلند تر بلند تر ... در عالم مداحی به  اين نوحه می‌گويند  نوحه دو دم !

كمتر از چهار ماه است كه احمدی نژاد در كسوت رياست جمهوری دولت ايران بروی كار آمده و شايد تا بحال به تعداد انگشتان يك دست سخنرانی داشته ، اولين آن كه در مقر سازمان ملل متحد بود و اين آخری هم كه در تهران در گردهم آيی موسوم به "دنيای بدون صهيونيزم " بوده است . بسياری از كارشناسان و ديپلماتهای سياست خارجی ايران هنوز سرگرم توجيه و بقولی ماست مالی كردن  سخنرانی اول احمدی نژاد هستند كه منجر به صدور قطعنامه عليه ايران شد  كه ديگری نيز آمد . سخنان تند و تيز احمدی نژاد كه نه تنها   شبيه به سخنان  يك رئيس جمهور نبوده بلكه در حد يك  كارگزار دست چندم  سياسی هم نمی باشد و بيشتر به بيانيه  به عنوان مثال بسيج مسجد محلی و يا گروه تند روی سياسی‌ای كه بيشتر اهل معروف شدن هستند تا عمل كردن می‌باشد.

احمدی نژاد  وقتی در ميان جمع نوجوانان و جوانان كم سن و سال دانش آموز  و طبيعتا ماجراجو و عاشق هيجان از محو شدن اسرائيل و آمريكا  سخن می‌گفت و آنها هم با تكبير و صوت و كف وی را حمايت می‌كردند و وی هم  كه اتفاقا مداح هم بوده  می‌گويد:  بلند تر بلند تر ، نمی دانم چرا بياد همان مداح‌های بازاری افتادم !

اينجا بود كه برايم مسلم شد گرچه همه ما ديگر اين حقيقت را پذيرفته ايم كه رئيس جمهوری ايران ديگر امروز كسی است بنام محمود احمدی نژاد  اما ظاهرا تنها كسی كه تا بحال نتوانسته اين حقيقت را بپذيرد خود آقای احمدی نژاد است و گمان می‌كند كه اگر برای سخنرانی جايی می‌رود يا هنوز بايد نوحه دو دم بگويد و با ذكر بلندتر بلندتر جمعيت را به هيجان و واكنش بيشتر وا دارد و يا اينكه در همان حد عضو شورای مركزی جمعيت ايثارگران  خود را می‌داند و حرفهايی می‌زند كه به هر چيز شبيه باشد‌بی‌شك به سخنان يك رئيس جمهور شبيه نيست .

واقعيات حاكی از آن است كه عالم سياست و حرف ديپلماتيك فاصله چندين فرسخی با عالم مداحی و نوحه خوانی دارد .