ميزگرد دو نفره ديشب درشبكه 2 سيمای ج.ا
ميزگرد احمدی نژاد
با شركت سليمی نمين و امير محبيان
محبيان: حرف خوب می‌زنيم، اما حرف خوب نمی زنيم!
سليمی نمين: بجای اسرائيل بايد درباره صهيونيسم حرف بزنيم!

شب گذشته شبكه 2 سيمای جمهوری اسلامی يك ميز گرد دونفره(!) برای بررسی سخنان جنگی احمدی نژاد تشكيل داد.

دراين ميز گرد كه با گوينده برنامه می‌شد سه نفره، سليمی نمين  و امير محبيان شركت كرده بودند. مجری اين ميزگرد كه هرشب بعد از اخبار پخش می‌شود، معمولا نقش منتقد مسائل سياسی را عهده دار می‌شود، اما در برنامه ديشب نه تنها منتقد سخنان احمدی نژاد نبود، بلكه به نوعی مدافع آن هم شده بود. اما از آن ديدنی تر و شنيدنی تر موضع گيری‌های سليمی نژاد و محبيان بود كه اصل سخنرانی را رها كرده و گريبان مجری برنامه را بعنوان نماينده سيمای جمهوری اسلامی گرفته و مدعی بودند سيما دير به خود جنبيد و زودتر حساب شبكه‌های تلويزيونی جهانی را نرسيد!

مجری برنامه هم حساب از دستش در رفته و يادش رفته بود موضوع بحث درست بودن و يا غلط بودن سخنان احمدی نژاد است و به همين دليل مرتب و با افتخار از پوشش خبری روز قدس داد سخن می‌داد.

اميرمحبيان كه چند گلوئی هم به وزن چند ماه گذشته اش اضافه شده و ميدان را با شكستن قلم امثال عبدی و حجاريان و گنجی و پورنجاتی و علی ربيعی و... را برای او خالی كرده اند، بادی در گلو انداخته و در يك نتيجه گيری اخلاقی از اين ماجرا، از جمله گفت: غرب بدنبال بهانه است.

البته برای محبيان كه مجری برنامه او را هم به روش معمول شده در جمهوری اسلامی "دكتر" خطاب می‌كرد(البته معلوم نيست او از فارغ التحصيلان دانشگاه هوائی است يا نه!) زحمت آفرين هم می‌شد اگر می‌گفت: بهتر بود آقای رئيس جمهور صفر كيلومتر اين بهانه را نمی داد!

اسم اين ميز گرد بود "جنگ روانی». تعبير مجری برنامه هم اين بود كه غرب با سخنان احمدی نژاد يك جنگ روانی عليه ايران به راه انداخته است. البته، او هم نگفت كه مگر مرض داريد كه خوراك به اين جنگ روانی می‌رسانيد؟

يكی از سئوال‌های مجری برنامه از دكتر امير محبيان را كه بسيار شبيه سئوال از اعتراف كنندگان در اوين بود را بخوانيد:

- آقای دكتر! سالهاست آمريكا به ملت ما توهين ميكند وهيچكس چيزی نمی گويد. ولی يك جمله آقای رئيس جمهور ما را بردند به شورای امنيت . نظر شما چيست؟

مجری برنامه به سبك شوهای امنيتی – تلويزيونی، پاسخ را هم دراين سئوال جا داده بود و به همين دليل محبيان مانده بود چه بگويد! كمی به فكر فرو رفت و بعد يك تفسير جهانی- اخلاقی  با همان سبك معروف خودش، يعنی يك جمله را در سه حالت مجهول پيچاندن گفت:

«بايد در حرف زدن دقت كرد. ما بايد ياد بگيريم خوب حرف بزنيم. ما حرف خوب زياد ميزنيم ولی بايد ياد بگيريم خوب حرف بزنيم!»

سليمی نمين هم وضعی بهتر است محبيان نداشت. نه می‌خواست دنباله رو محبيان شده و حرف‌های او را تكرار كند و نه می‌توانست سئوال هدايت شده مجری برنامه را رد كند و عملا در برابر سخنان احمدی نژاد موضع رد بگيرد. زيرا دراينصورت و با توجه به اطلاعی كه از مناسبات نزديك او با رهبر وجود دارد، اين اظهارات تعبير به نظر خصوصی رهبر می‌شد. بنابراين در هر جمله يكبار هم روی دشمنی غرب با ما (جمهوری اسلامی) تاكيد می‌كرد، كه به نوعی نظر رهبر در باره يورش فرهنگی غرب هم باشد. سليمی نمين هم معتقد بود "غرب دنبال بهانه است." اما او هم جرات نكرد بگويد نبايد بهانه بدهيم!

هر دو، هم محبيان و هم سليمی نمين كه حرف كم آورده بودند و به همراه مجری برنامه نمی دانستند وقت را چگونه پر كنند، به يكباره بحث را برگرداندند روی عكس العمل دير هنگام سيمای جمهوری اسلامی.

سليمی نمين گفت: صدا و سيما خيلی كُند عمل كرد. بايد از همون چهارشنبه  اين مسايل را روشن می‌كرد.

مجری برای به تله انداختن سليمی نمين گفت: چه بايد می‌كرديم؟

سليمی نمين متوجه شد كه منتظرند دولت و فرماندهان سپاه را بياندازند به جان او. به همين دليل دفتر را ورق زد و مشق را در يك صفحه سفيد دوباره از اول شروع كرد كه نه غلط داشته باشد و نه مجبور باشد خط‌های اضافه را پاك كند. كاسه و كوزه را شكست سر دو اسم و گفت:

سيما بايد بسرعت تحريكات صهيونيست‌ها را دنبال می‌كرد و اجازه نمی داند دولت اسرائيل ابتكار عمل را بدست بگيرد.

مجری كه يخ اش نگرفته بود، با لج بازی به سليمی نمين گفت: خير! ما خيلی هم خوب عمل كرديم.( يعنی بيخود دنبال جای پا برای خودتان در تلويزيون دست و پا نكنيد كه ما باندازه كافی چشم وگوش رهبری دراينجا داريم!)

سليمی نمين كه دور افتاده بود دستش ادامه داد: اگر منظورتان پوشش خبری روز قدس است، اين ارتباطی به ايراد من به سيما ندارد. شما بايد در مورد صهيونيسم حرف بزنيد نه در مورد اسرائيل!

محبيان هم كه نمی خواست از سليمی نمين عقب بيفتد و ضمنا بيش از اين هم نمی شد ساكت باشد، يكباره پريد وسط حرف‌ها و گفت:

بايد ظرافت‌ها را در نظر گرفت. بايد صهيونيسم از بين برود، درست نيست بگيم كه اسرائيل محو شود.

مجری خطاب به محبيان: دورنمای اين تبليغات را چی ميبنيد؟

محبيان، اصل ماجرا را رها كرده و برای سخنگوی هميشه درحال تكذيب وزارت خارجه "آصفی» تكليف معين كرد: بايد وزارت  خارجه آماده باشد و سريع جوابها را اعلام كند. الان به ما شوك وارد كرده اند و اگر كوتاه بيائيم خواهند گفت رئيس جمهورشان يك چيزی گفته و حالا دارند رفع و رجوع می‌كنند.( اشاره به بيانيه "غلط كرد احمدی نژاد" سفارت ايران در مسكو) به همين دليل ما نبايد در تله تبليغی بيفتيم و واكنش خردمندانه نشان ندهيم . مسئولين نگويند اشتباه كرده ايم و خودشان را ملامت كنند!

سليمی نمين اين وظيفه را خواست از دوش وزارت خارجه بردارد و بر دوش صدا سيما بگذارد كه اختلاف بين محبيان و سليمی نمين بالا گرفت.

سليمی نمين معتقد بود وظيفه صدا و سيما بود كه پا تك به اين جنگ تبليغاتی بزند و محبيان معتقد بود، خير! اين وظيفه دولتمردان است. آنها بايد بيانيه بدهند و سيمای جمهوری اسلامی پخش كند.

ميز گرد دونفره با همين اختلاف نظر تمام شد،‌بی‌آنكه هيچكدام چيزی گفته باشند كه ربطی به اصل مسئله داشته باشد. اين كه رئيس جمهور كشوری كه در معرض همه نوع تهاجم است، به حساب كی؟ و با حمايت چه كسی؟ آن حرف‌های گنده تر از دهانش را در همايش بسيج دانش آموزی زده و اينكه آن سلاح‌های كمری را چه كسی بدست چندتا بچه دبستانی داده كه تير به پرچم امريكا و  اسرائيل شليك كنند؟ و اگر قرار است ميز گردی باشد، چرا ديگران نه؟ و سليمی نمين و محبيان بله؟