|
سی.
ان.
ان، مصاحبه رييس جمهور را با خبرنگاران شبكه‌های مختلف خبری
به صورت مستقيم پخش كرد. اين مصاحبه از جهات مختلف قابل بررسی
و تامل است. هر چند در رابطه با برخی پاسخهای احمدی نژاد به
سوالات خبرنگاران به لحاظ محتوايی جای بحث وجود داشت، ولی آنچه
در اين مجال به آن می‌پردازم، بيشتر در رابطه با شكل صوری
قضيه‌است:
1. مصاحبه در حساس
ترين مقاطع زمانی برگزار گرديد. اين مصاحبه می‌توانست به
بهترين نحو قدرت منطق و استدلال ايران را در عرصه‌ی بين المللی
به تصوير بكشد، كه متاسفانه اينگونه نبود.
2. بيننده‌ای همچون من كه از دريچه‌ی تلويزيون به اين مصاحبه
نگاه می‌كرد و با ارسال كاغذهای متعددی از سوی لاريجانی به سمت
احمدی نژاد در رابطه با هر سوال مواجه می‌شد، يا صحبت‌های
درگوشی دكتر ظريف را با رئيس
جمهور می‌ديد، چندان احساس تسلط در پاسخگويی احمدی نژاد نمی‌يافت.
به عبارتی عدم تسلط رئيس
جمهور به موضوعات و مداخله‌ی ديگر اعضای هيات ايرانی در
مصاحبه، كاملا مشهود بود.
3. معمولا برای افرادی كه در محافل بين المللی شركت می‌كنند،
نوع سوال‌های خبرنگاران از قبل قابل پيش‌بينی است. مصاحبه‌ی
خبری رييس‌جمهور نشان از عدم حضور ذهن وی در رابطه با برخی
سوالات از سوی خبرنگاران می‌داد.
4. عدم پاسخگويی رئيس
جمهور به سوال بعضی خبرنگاران بدون ارايه‌ی هيچ نوع توضيحی از
سوی وی و چهره‌ی عصبی ايشان بعد از شنيدن آنها، ايران را در
موضع ضعف در مقابل يك خبرنگار اسراييلی قرار داد. آيا نمی‌شد پيشاپيش
اعلام شود به دليل عدم رسميت رژيم صهيونيستی از سوی ايران،
رييس جمهور از پاسخگويی به سوالات خبرنگار اسراييلی معذور است؟
به نظرم بی‌توجهی به برخی نكات ظريف گاهی می‌تواند مسئله‌آفرين
شود. |
