ابطحی ـ امروز آخرين روز رياست جمهوری آقای خاتمی است. بالاخره به پايان آمد اين دفتر با همه سختی‌هايش و با همه تلخی و شيرينی‌هايش.

باور كنيم كه ديگر آقای خاتمی «خودمان» كه از هر جا و هر كسی دلمان می‌گرفت به او می‌نوشتيم و حرف می‌زديم و حتی بد و بيراه می‌گفتيم و او را در بدترين لحظات و حتی پر گلايه ترين مواقع از «خودمان» می‌دانستيم از امروز در حاكميت نيست كه عقده دل خالی كنيم.

* * * * *

كار من هم امروز پس از هشت سال كار در دولت و مشاورت رياست جمهوری پايان می‌پذيرد حدّ خودم را می‌دانم. در اين اندازه نيستم كه از خودم بگويم ولی در يك جمله: سعی كردم در اين هشت سال بر روی ديدگاه‌هايم ثابت قدم باشم. سختی‌ها، فحاشی‌ها و تهمت‌های بيش از حد تحملم را تحمل كردم، به گمان خودم كارهای بزرگی را در سياست كشور انجام دادم. به مردم و خاتمی‌بی‌وفايی نكردم. كمتر ترسيدم. خودم را با وبلاگم در اختيار نقد افكار عمومی قرار دادم و صدای خيلی‌ها را و فريادها و ناسزاهايی كه خطاب به ديگران بود و دسترسی نداشتند و به من می‌گفتند را مستقيماً شنيدم. اما در يك جمله مختصر به سهم خودم از پيشگاه ملت بزرگ ايران برای همه قصورها و تقصيرها عذرخواهی می‌كنم و طلب عفو.

* * * * *

از فردا هم ايران مال همه ماست. چه آن‌ها كه به آقای احمدی نژاد رأی دادند چه اكثريتی كه رأی ندادند. بايد حركت بزرگی كه مردم با حركت اصلاحی آغاز كردند را ادامه دهيم. نقد منصفانه كنيم و نگذاريم مسيری كه ملت ايران آن را تا اين جا رسانده «اين بار» در نيمه راه متوقف شود. بايد فكر آينده بود. دلشاد و سرزنده.

* * * * *

امروز من به عنوان كوچكترين عضو جامعه اصلاح طلبان وظيفه خود می‌دانم از «شما» تشكر كنم. شما كه هر دو بار انتخاب كرديد، شما كه خواسته‌هايتان به طور كامل بر آورده نشد، شما كه از اين دادگاه به آن دادسرا رفتيد، شما كه در زندان بوديد، شما كه نوشتيد، شما كه خبر تهيه كرديد، شما كه وبلاگ زديد، شما كه دانشگاه را پر نشاط كرديد، شما كه در غربت حوزه‌های علميه عليه تحجّر تلاش كرديد، شما كه حمايت كرديد، شما كه نقد كرديد، شما كه فحش داديد، شما كه قانون‌های مترقی تصويب كرديد و عملی نشد، شما كه تحمل كرديد، شما كه برآشفتيد، شما كه به اجبار غم غربت از ايران را تحمل می‌كنيد، شما كه لبخند زديد، شما كه گريه كرديد، شما كه به ايران و اسلام عشق ورزيديد، شما كه نا اميد شديد، شما كه به آينده اميدواريد، شما كه از هر قربانی حمايت كرديد و برای گنجی دعا كرديد و شما ملتی كه «ايران» را سربلند خواستيد و برای نام و تاريخ ايران از هيچ تلاشی فرو گذار نكرديد: خسته نباشيد.