كابوس تاج زاده
خواب باهنر و شورای مافيائی
شهر تهران را آشفته كرده است

احتمال باز شدن راه جهت ورود مصطفی تاج زاده به شورای شهر تهران به كابوس دو گروهبندی جناح راست " اصولگرا" و "آبادگر" كه مجلس را قبضه كرده و رياست جمهوری را نيز بزودی تسخير می‌كند تبديل شده است. اين كابوس از آنجا ظاهر شده كه احمدی نژاد می‌خواهد برخی همكارانش در شورای شهرتهران را به كابينه اش ببرد و خود به خود جا برای اعضای عبدالبدل اين شورا برای پيوستن به به اعضای اصلی باز می‌شود. اولين كسی كه از پشت در شورا وارد آن خواهد شد تاج زاده است. عضو شورای شهر نمی‌‌ تواند دو سمت داشته باشد. يعنی هم در شورا باشد و هم در دولت. اما برای آنكه تاج زاده وارد شورا نشود حاضرند قانون را عوض كنند اما زير بار يك چنين آواری نروند!

نه تنها اعضای شورای شهر چنين می‌گويند، بلكه نايب رئيس اول مجلس قانونگذار هم همين را می‌گويد. محمدرضا باهنر می‌گويد:

حضور همزمان در شوراى شهر و كابينه دولت آينده منع قانونى ندارد! حضور در شوراى شهر را نمى توان شغل به حساب آورد و مشمول قانون دو شغله بودن نمى شود.

(يك خبرنگار از باهنر نپرسيده كه بنابراين اظهار نظر و فرمان اتاق دوُد، نمايندگی مجلس هم شغل نيست. نمايندگی اساسا شغل نيست، درحاليكه بمحض رفتن يك نماينده از مجلس، بايد يكنفر جانشينش شود.)

استدلال های باهنر را بخوانيد:

 مسئوليت اين افراد همانند اعضاى هيات علمى و يا حقوقدانان شوراى نگهبان است و در واقع شغل محسوب نمى شود، لذا اعضاى شوراى شهر مى توانند در جاى ديگرى نيز فعاليت كنند.

(هر خبرنگار تازه كاری هم می‌تواند از باهنر بپرسد مگر اعضای شورای نگهبان و هيات های علمی با انتخاب مردم به اين شورا و هيات ها راه يافته و می‌يابند كه آنها را با اعضای شورای شهر مقايسه می‌كنيد؟)

اما ريشه ترسی كه تا بدين حد از سقوط استدلال رسيده چيست؟

اگر در آن شورا كارهائی نكرده و نمی‌‌ كنند كه مردم از آن بی‌خبرند و می‌خواهند آنها را بی‌خبر نگهدارند، چه ترسی وجود دارد كه يكنفر مثل تاج زاده هم مانند يك شهروند ديگر به آن اضافه شود. اگر شورای شهر است و نمايندگان مردم در آن می‌نشينند، چه ترس از راه يافتن يك ايرانی ديگر به آنست؟

تمام ماجرا همين است: شورای شهر در اين دوران، برخلاف دوران اول، ستادی شده است مافيائي- نظامی، مثل ستادهای مشابه. مردم را از اخبار درون آن محروم كرده اند و برای خود می‌برند و می‌دوزند. حالا خطر اينست كه يك نامحروم وارد اين ستاد شود و اخبار محرمانه شورا كه همانا خوردن و چاپيدن است بريزد روی دايره. يا مثلا فردا يك عضو شورا بگويد شهردار حق ندارد خودسرانه به شكل فرمان نظامی، يكباره رئيس متروی تهران را برای زهرچشم گرفتن از هاشمی رفسنجانی بركنار كند. اين مسائل بايد در شورا تصميم گيری شود. و يا زمين های شهری نبايد محرمانه دراختيار فرماندهان سپاه گذاشته شود. قراردادهای شهرداری بايد علنی باشد تا مردم در جريان آن باشند. ماموران شهرداری نبايد به گارد اختصاصی شهردار تبديل شوند. شهردار هرجا كه دلش خواست نمی‌‌ تواند تابلوی تبليغاتی برای خودش و رهبر بالا ببرد....

ريشه های ترس باهنر و اعضای شورای شهر در اينجاست، نه در كارآمدی و يا ناكارآمدی تاج زاده. مسئله اينست كه محرمانه پست های شهرداری را بين فرماندهان سپاه تقسيم كرده اند و می‌ترسند علنی شود. مسئله اينست كه اعضای شورای شهر يا وابسته به حجتيه اند و يا بدتر از آن، دمشان به دم بقايای حزب زحمتكشان وصل است و اين بقايا يك سرشان به خارج بند است.