چهار روز پس از حمله لباس شخصی‌های سپاه و بسيج به آيت الله جوادی آملی، كه گفته می‌شود منجر به ضرباتی به او نيز شده، هنوز رهبر جمهوری اسلامی هيچ موضعی دراين ارتباط نگرفته و آن را محكوم نكرده است. اين درحالی است كه از هر سو، از جمله از سوی‌هاشمی رفسنجانی و خاتمی اين يورش محكوم شده است. حتی آيت الله منتظری كه يورش به خانه او و حصر 6 ساله اش بدنبال سخنرانی جوادی آملی در قم صورت گرفت، اين حمله را محكوم كرده است، اما هنوز رهبر لام تا كام سخنی نگفته است.

اين سكوت جای ترديد باقی نمی گذارد كه آنچه در اين دوران صورت می‌گيرد تا احمدی نژاد از صندوق انتخابات بيرون كشيده شود، در سلسله مراتب فرماندهی اجرا می‌شود كه رهبر در راس آن قرار دارد و چاقو نمی تواند دسته اش را ببرد!

در چارچوب همين وابستگی‌ها و سرنخ‌هاست كه حتی به هشدار آيت الله فاضل لنكرانی در محكوم كردن مذهبی چند بار رای با يك شناسنامه و تقلب در انتخابات نيز رهبر‌بی‌اعتنائی كرده است. اين گروه از روحانيون در طيف روحانيون اصلاح طلب نبوده و تا سه سال پيش، رهبر به هر بهانه‌ای خود را نزديك به آنها نشان ميداد تا حمايت حوزه علميه را داشته باشد. ظاهرا دوران جلب حمايت حوزه علميه گذشته و همان حمايت چماقداران مدرسه حقانی مصباح يزدی در قم كافی است و بقيه حمايت را هم فرماندهان سپاه می‌كنند!