ايران  

        www.peiknet.com

   پيك نت

 
صفحه اول پیوندهای پیک بايگانی پيک

6  مهر  1388

infos@peiknet.com

 
 
  درمجلس خبرگان چه گذشت
همه را از آخرت می ترسانند
اما خود جز به دنیا باور ندارند
 
 
 
 

 

چند روز پس از پایان اجلاس مجلس خبرگان و بازگشت اکثریت نمایندگان این مجلس به محل زندگی شان، بتدریج اخبار مربوط به برخی مسائل مطرح شده دراین مجلس منتشر می شود. از جمله قرائت نامه اعتراضی آیت الله دستغیب، توسط خود وی دراین مجلس. این نامه 24 ساعت پیش از تشکیل اجلاس خبرگان روی وبلاگ شخصی آیت الله دستغیب منتشر شده بود که خلاصه ای از آن نیز در پیک نت انتشار یافت. اینجا

اما این هنوز گوشه ای از رویدادهای سه روز اجلاس خبرگان است و باحتمال بسیار در آینده ای نزدیک دیگر اخبار آن نیز آشکار خواهد شد. در باره بیانیه آیت الله دستغیب که معلوم نیست چه تعداد آن را تائید کرده و چه تعداد تائید نکرده اند، تاکنون مشخص شده که یکی از اعضای این مجلس بنام "کعبی" که درعین حال عضو شورای نگهبان است و با رد بیانیه آیت الله دستغیب، در واقع از خود و کودتای انتخاباتی 22 خرداد دفاع کرده، خواهان عزل آیت الله دستغیب از مجلس خبرگان شده است. آن هم به این دلیل که این آیت الله خواسته به بخشی از وظائف خود در این مجلس عمل کرده و تذکری به رهبر ظاهرا برگزیده این مجلس بدهد. چاپلوسی آیت الله کعبی، به رای نیز گذاشته می شود که همه اعضای اجلاس به آن رای نمی دهند، اما گویا اکثریت را می آورد، اما چنین اقدامی چنان رسوائی را در پی داشته که خود رهبر پیغام می فرستد و با این عزل مخالفت می کند!

خبر دیگر این اجلاس آنست که بیانیه پایانی آن بین 60 تا 62 امضاء تائیدی داشته است، درحالیکه این مجلس بالای 86 نماینده عضو دارد، که در فاصله دو اجلاس گویا یکی از آنها فوت کرده و یکی دیگر از آنها که شیخ محمد یزدی باشد، به بهانه بیماری در اجلاس حاضر نشده تا با هاشمی رفسنجانی چشم در چشم نشود!

اجلاس تمام شد و روحانیون عضو این مجلس که بسیاری از آنها عمری دراز را پشت سردارند و دوران آخرتشان بزودی آغاز می شود، دنیا را به آن آخرت فروختند و یا اساسا به آخرتی اعتقاد ندارند و از وعده به آخرت، تنها برای ترساندن مردم استفاده می کنند. چرا که اگر غیر از این بود و آخرتی را قبول داشتند و از آن می ترسیدند، نان ملت را نمی خوردند و در باره خونی که از آنها در خیابان ها ریخته شد مهر سکوت بر لب نمی زدند.