رهبر، برای عقب نشینی
هنوز بحران را در اوج نمی بیند!

درباره سخنان اخیر علی خامنه ای برای سران کم شمار شده نظام که محدود شده به آیت الله شاهرودی و حداد عادل پدر عروسش، احمدی نژاد و رئیس مجلس و چند تن دیگر، تعابیر متفاوتی در محافل سیاسی تهران وجود دارد. بویژه که هاشمی رفسنجانی که در ماه های گذشته در مجامعی که رهبر حضور داشت حاضر می شد و با حکم وی ریاستش بر مجمع مصلحت تائید و تثبیت شد، در جمع باصطلاح سران نظام حاضر نشد. این عدم حضور را بهم خوردن دوباره توافق های پشت صحنه می توان قلمداد کرد. ظاهرا و آنگونه که می گویند، علی خامنه ای، باز در آخرین دقایق زده زیر حرف ها و توافق هایش و گفته که فعلا مصلحت نیست و نباید کوتاه آمد. عده ای بر وحشت زدگی و حتی خرفتی او برای درک شرایط داخلی و خارجی انگشت گذاشته است و عده ای که هنوز برای او فهم و شعوری قائل اند می گویند فعلاً هر عقب‌نشینی برایش بسیار پرهزینه خواهد بود و او از همین می ترسد. وی روی این حساب می‌کند که تا رسیدن به اوج بحران هنوز فاصله هست. او می‌داند که با سخت ‌تر شدن اوضاع بتدریج درخواست ها برای تجدید نظر بالا می‌گیرد و حتی کار به جائی خواهد رسید که از دور و نزدیک و «نزدیکتر» توصیه برای کوتاه‌ آمدن سرازیر خواهد شد و روزی خواهد رسید که منتقدان از بیم فروپاشی همه چیز دیگر برای کوتاه‌ آمدن دفتر گذشته را برایش باز نخواهد کرد، بلکه برای این عقب نشینی تشویق و تمجید هم خواهد شد. یعنی همان وضعی که آیت الله خمینی در جریان پذیرش ناتوانی در ادامه جنگ با عراق پیدا کرد و آن عقب نشینی و شکست را برایش پیروزی و درایت تبلیغ کردند. او منتظر چنین لحظه ای است تا پس از قبول عقب نشینی در سیاست های داخلی و خارجی تبلیغاتچی های رهبر ادعا کنند که ایشان می‌خواست تا آخر ادامه بدهد، اما مسئولان سست‌عنصر و نالایق، کوتاه آمدند. همین مسئولان نالایق فشار طاقت ‌فرسائی  را بر مردم وارد کرده بودند و مقام رهبری برای کم کردن از بار فشاری که به مردم وارد می شود عقب نشینی را پذیرفتند.

پیک نت  7  مرداد