جبهه
بندی های
جنگی،
بسرعت در
حال
گسترش
است.
ترامپ که
می خواست
پشت
اروپا را
خالی
کند،
حالا
دوباره
در قلب
جبهه
نظامی
اروپا و
ناتو
قرار
گرفته
است.
اوکراین
سپر جنگی
است که
دامنه آن
رو به
گسترش
است. پشت
این سپر
تمام
ناتو
قرار
دارد و
گوشت دم
توپ
پیاده
نظام
اوکراین
و
مزدورانی
اند که
ناتو
استخدام
کرده و
به
اوکراین
می
فرستد.
مرگبار
ترین
سلاح ها
را غرب
در
اختیار
اوکراین
می
گذارد،
البته در
کنار
مستشاران
نظامی.
در جبهه
شرق،
فعلا
روسیه و
کره
شمالی
بصورت
آشکار در
کنارهم
قرار
گرفته
اند، اما
پنهان
نیست که
چین در
پشت این
اتحاد
قرار
دارد.
دیدارها
و
مذاکرات
با
متحدان و
یا برای
جلب
متحدان
بی وقفه
در هر دو
جبهه در
جریان
است.
ایران
متحد
متزلزل
این جبهه
است که
غرب
سنگین
ترین
فشار را
می آورد
تا بلکه
از این
جبهه جدا
شده و
تمام و
کمال در
جبهه غرب
قرار
گیرد.
بقول علی
اکبر
صالحی
رئیس
اسبق
سازمان
اتمی
ایران در
خطاب غیر
مستقیم
به
امریکائی
ها
"ایران
آخرین
سوراخ
کمربند
محاصره
روسیه
است".
ضربه
نظامی که
اسرائیل
و امریکا
به ایران
زدند،
اگر
تبدیل
شده باشد
به ضربه
هوشیار
کننده،
آن را
باید به
فال نیک
گرفت و
اگر ضربه
بیهوش
کننده
بوده
باشد،
باید
ماتم ملی
گرفت.
ایران
برای
همیشه
نمی
تواند
روی دو
صندلی
غربی و
شرقی
بنشیند و
سرانجام
باید
تکلیف
خود را
روشن
کند.
فشار غرب
گرایان
همچنان
سنگین
است،
بویژه با
کشته شدن
فرماندهانی
که برخی
از آنها
معتقد به
ضرورت
محکم
کردن
پیوند با
جبهه شرق
بودند.
درباره
شتاب
دیدارها
مرور
کنید سفر
روزهای
اخیر
لاوروف
به
مالزی،
برزیل،
کره
شمالی و
اکنون
پکن.
انگیزه
همه این
سفرها
شرکت در
اجلاس
سازمان
های
نوینی
مانند
بریکس،
شانگهای
و
اوروآسیا
و "آ س
آن" بوده
است. در
برخی از
این
اجلاس ها
مانند
اجلاس آ
س آن
وزیرخارجه
امریکا
نیز خود
را به آن
رساند.
درحالیکه
در جلسات
سه
سازمان
دیگر،
یعنی
بریکس و
شانگهای
و
اورآسیا
راه
ندارد.
از نشانه
های پا
سستی
ایران و
ادامه
نشستنش
روی دو
صندلی،
عدم شرکت
رئیس
جمهور در
اجلاس
بریکس در
برزیل
بود. از
روز
گذشته
اجلاس
شانگهای
در پکن
تشکیل
شده و
فعلا
وزیر
خارجه
"عراقچی"
برای
شرکت در
این
اجلاس
راهی پکن
شده است.
پیش از
او وزیر
دفاع خود
را به
پکن
رسانده
که گفته
می شود
برای
دریافت
برخی
سامانه
های ضد
هوائی به
نتایج
مثبتی
نیز
رسیده
است.
باید دید
عراقچی
که گفته
است در
پکن با
لاوروف
دیدار
ومذاکره
خواهد
کرد چه
دستآوردی
با خود
به ایران
می آورد.
ایران
هیچ راه
حلی جز
مقاومت
در برابر
فشار غرب
ندارد،
حتی اگر
منجر به
حمله
نظامی
دوباره
به ایران
شود.
ضربه ای
که اگر
هوشیاری
به خرج
داده و
بجای
نشستن
میان دو
صندلی،
روی
صندلی
شرق
نشسته و
مانند
برزیل،
ونزوئلا
و
افریقای
جنوبی
(حتی
مصر) صف
متحدان
را برای
دفاع از
خود بسیج
کند! اگر
تعلل
شود، ملت
باید
هزینه ای
تاریخی
را برای
آن
پرداخت
کند. |