|
بخش هائی از گزارش حسن روحانی در نشست مشترک دولت و مجلس :
دوستان می‌گویند این کشور، آن کشور، یا آمریکا چه می‌گوید و
چگونه سخن می‌گوید؟ فریاد‌ها و عصبانیت آن‌ها نشان از قدم‌های
موفق ملت ایران دارد. چه در صحنه سازمان ملل متحد که یک مجمع
بزرگ سیاسی جهانی است، چه در مجمع اقتصاد جهانی که مرکزی
اقتصادی است، اثرات حضور و نقش ایران از اینجا ظاهر می‌شود که
بلافاصله بعد از اقدامات ایران، رژیم صهیونیستی و مقامات
آمریکایی فریاد می‌زنند و فریاد‌ها نشانِ موفقیت‌های ماست.
نیاز نداریم زیاد حرف بزنیم. راه و مسیرما و موفقیت ملت ایران
روشن است.
اینکه این همه کمپانی و بسیاری از مدیران شرکت‌های بزرگ بین
المللی به دعوت ایران حضور پیدا می‌کنند و سخنان نمایندگان این
ملت را می‌شنوند و به صراحت اعلام می کنند که می خواهند در
زمینه اقتصاد ایران حضور پیدا و سرمایه گذاری کنند، نشانه این
است که آن حماسه سیاسی که به دست مردم آفریده شد، انشاالله و
به حول و قوه الهی حماسه اقتصادی هم به دست ملت بزرگ ایران
آفریده خواهد شد.
اوضاع کشور حساس است
و جایی برای خطا وجود ندارد و راهکارهای انتخاباتی و انتخابی
ما برای حل مشکلات باید آنچنان باشد که هم‌افزایی داشته باشد
تا بتوانیم مشکلات را حل و فصل کنیم.
در برخی از زمینه‌ها وضعیت بسیار دشواری داریم. باید از تمام
ظرفیت برای حل مشکل در زمان مناسب استفاده کنیم.
اگر بگویم در زمینه محیط زیست، در بخش آلودگی هوا در شهرهای
بزرگ نظیر تهران، اصفهان، اراک، مشهد، تبریز، اهواز و امثال
این‌ها به بحران رسیده‌ایم، درست است.
در تهران طی
۱۰
ماهه امسال طبق آمار، صد‌ها نفر به خاطر آلودگی هوا در
بیمارستان بستری شده‌اند. شاید صد‌ها، عدد درستی نباشد و بلکه
هزار‌ها و تعداد زیادی از مردم در سایه همین مسمومیت‌ها جان
باختند.
بخشی از مساله محیط زیست مصرف بی‌رویه انرژی است و یک سمت آن
اصلاح نشدن صنعت در بخش‌های مختلف و بخش دیگر آن مشکل آب است.
همه این‌ها دست به دست هم داده‌اند معضل ما تنها بحث زیست
محیطی نیست. در زمینه انرژی، گاز، نفت و برق هم دچار مشکل
هستیم. این برای کشور قابل قبول است که بزرگ ترین کشور دنیا
از نظر منابع برای گاز دچار مشکل شود و دلهره قطعی گاز را در
زمستان داشته باشیم؟ قابل قبول است که در زمان مصرف بالای گاز
و انرژی ناچار شویم گاز نیروگاه‌ها را قطع کنیم؟ در شرایط
آلوده، هوا را آلوده‌تر کنیم؟ اگر اقدامات فوری چند ماهه دولت
نبود، در زمستان سال آینده صد درصد با قطعی گاز مواجه می‌شدیم.
در زمینه آب، حتی آب آشامیدنی، اگر قدم‌های جدی برنداریم و
سرمایه گذاری کافی نکنیم، با بحران مواجه می‌شویم.
از شما می‌پرسم، اگر یک وجب زمین ما را دیگران گرفته باشند،
این وهن ملت است، اما اگر منابع مشترک ما را همسایگان ببرند و
ما تماشا کنیم، این وهن ملت نیست؟ سرمایه مشترک نفت و سرمایه
مشترک گاز ما در اختیار دیگران قرار گرفته است، آیا ما
می‌توانیم در این زمینه‌ها فقط نظاره‌گر باشیم؟
ما می‌توانیم دست روی دست بگذاریم با این شرایطی که امروز با
آن مواجه هستیم.
البته می‌دانم شرایط کشور یک حرکت سریع فوری و دفعی را ایجاب
نمی کند. بعضی از نمایندگان مجلس، بعضی از صاحب نظران مجلس به
من نامه نوشتند وگفتند الان موقع اجرای مرحله دوم هدفمندی
یارانه‌ها نیست. از روی دلسوزی هم نوشتند. نوشتند اوضاع ما
شرایط رکود و تورم است و وقت این کار نیست. بله شرایط ما شرایط
رکود بی‌سابقه است. ما هشت فصل را به طور مداوم با رکود و رشد
منفی و سال گذشته با رشد منهای
۵. ۸
مواجه شدیم.
شرایط رکود ما در بخش‌ها و آمار، گاهی تکان دهنده است.
می‌دانید در بخش صنعت، سال گذشته یعنی سال
۹۱،
رشد ما منهای
۴۴
و سرمایه گذاری در بخش صنعت و اشتغال در بخش صنعت، منهای
۳۷
بوده است. این آمار به ما نشان می‌دهد که اوضاع رکود ما در چه
وضعیتی است.
شرایط یارانه به گونه‌ای اجرا شده که بسیاری از بنگاه‌ها و به
ویژه شرکت‌های مربوط به برق و انرژی با مشکل عدم سرمایه گذاری
ضروری مواجه شده‌اند. در صنعت برق وضع ما به گونه‌ای است که
نیروگاه‌ها درآمد لازم برای تعمیر اساسی نداشته‌اند و این یکی
از مشکلاتی است که سال آینده با آن مواجه خواهیم بود. شرایطی
که پول جمع کردیم فقط به خانوار‌ها پرداخت کردیم و آن هم به
صورت مساوی بین همه و بسیاری از بنگاه‌ها با مشکل جدی مواجه
شدند.
در این شرایط چاره‌ای نداریم جز اینکه مرحله دوم یارانه‌ها را
شروع کنیم. در این شرایط معتقدیم نحوه اجرای هدفمندی یارانه
باید به گونه‌ای باشد که بیشتر به یاری نیازمند‌ها بپردازیم،
دهک‌های اول و دوم و متوسط. اما شناسایی این مساله با
کارگروه‌های مختلف کار آسانی نیست.
از طرفی چون وضع معیشت مردم و امنیت غذایی مردم در دهک‌های کم
درآمد مطلوب نیست معتقدیم باید سبد کالایی هم برای مردم،
مخصوصا برای اقشار کم درآمد مدنظر قرار بدهیم.
اگر در زمینه صنعت و کشاورزی نتوانیم رشد کنیم یعنی ناکارایی
ما، همه ما، دولت و مجلس فرق نمی‌کند؛ دولت جدا از مجلس نیست.
پیک نت 13 بهمن |
