|
حسن روحانی که برای شرکت در اجلاس سالانه مجمع عمومی سازمان
ملل در نیویورک است، روز گذشته (سه شنبه) در جمع مدیران رسانه
های آمریکایی به سئوالات آنها پاسخ داد. چکیده برخی پاسخ های
وی حاضران چنین است:
- دولت و مردم سوریه خواهان رهایی از دست تروریست ها هستند چرا
که بیشترین آزار و صدمه را از این تروریست ها دیده اند.
آیا این رفتار تناقض آمیز نیست که کشوری می گوید من در سوریه
می خواهم با یک گروه تروریستی بجنگم و از سوی دیگر علیه دولت
مرکزی گروههای مسلح و تروریستی ایجاد می کند؟
این رفتار تناقض آمیز قابل درک نیست که کشوری بگوید من با
تروریسم مبارزه می کنم و همزمان از لحاظ سیاسی به گروههای
مخالف دولت مرکزی یک کشور کمک و حتی عده ای را در خارج از کشور
آموزش دهد و برای مبارزه و جنگ با دولت مرکزی به آن کشور
بفرستد. این کار حتما به موفقیت منجر نخواهد شد.
برقراری ثبات در سوریه بدون کمک دولت مرکزی امکان پذیر نیست
ولو اینکه نسبت به عملکرد این دولت انتقاداتی هم وجود داشته
باشد.
باید ریشه های تروریسم را خشکاند و زمینه بازگشت آوارگان سوری
از کشورهای همسایه نظیر ترکیه، عراق، اردن و لبنان را فراهم
کرد تا این کشور امن و آرام شود.
- هر زمانی بنا باشد در سطح روسای جمهوری ایران و آمریکا دیدار
انجام گیرد، باید مقدمات لازم فراهم شود. این دیدار در شرایط
کنونی منتفی است.
اگر موضوع اتمی ایران حل شود راه برای همکاریهای دو کشور بیشتر
باز می شود.
طولانی شدن روند مذاکرات موجب تقویت بدبینی تاریخی در ایران
نسبت به رفتار غرب و آمریکا شده که می تواند مانعی برای همکاری
سریع دو کشور در مسایل مختلف منطقه ای و جهانی شود، در صورتی
که حل این مساله شرایط میان ایران و آمریکا را
متحول خواهد کرد.
اگر توافق نهایی در خصوص موضوع اتمی ایران انجام شود بدون
تردید همکاریها توسعه خواهد یافت. پس از آن می توان در خصوص
مبارزه با تروریسم و تلاش برای استقرار ثبات و امنیت در منطقه
حساس خاورمیانه همکاری کرد.
- می‌گویند ایران به دنبال سلاح اتمی است در حالی که آژانس
بین‌المللی انرژی اتمی به عنوان دستگاه متولی مکرر در
گزارش‌های خود عنوان کرده است که هیچ مدرک و سندی در این خصوص
پیدا نکرده و هیچ انحرافی در فعالیت‌های صلح‌آمیز ایران رخ
نداده است.
این هفته هفته خیلی مهمی است، زیرا مذاکرات میان دو طرف تا
پایان این هفته می‌تواند روشنگر این موضوع باشد که آیا ما
قادریم در دو ماه آینده به توافق نهایی دست یابیم یا خیر.
فکر می‌کنم، دو طرف اولاً به این نتیجه رسیده‌اند که ادامه
وضعیت موجود به نفع هیچ‌کس نیست و ثانیاً باور دارند که حل و
فصل نهایی به نفع دو طرف، منطقه و جهان خواهد بود.
اگر اراده جدی در طرف مقابل هم وجود داشته باشد، در فاصله
زمانی دو ماهه پیش رو می‌توان به توافق نهایی دست یافت.
نام این مذاکرات «دستیابی به توافق نهایی است»، شاید اگر
مذاکرات با هدف دستیابی به توافقی یکساله یا زودتر انجام
می‌شد، خیلی زودتر به نتیجه می‌رسید، اما جمهوری اسلامی ایران
به دنبال آن است که یکبار برای همیشه این پرونده مختومه شود.
اگر طرف‌های مقابل حقوق جمهوری اسلامی ایران به عنوان عضو
ان.پی.تی را در برخورداری از فناوری‌های صلح‌آمیز اتمی کامل و
بدون تبعیض قبول داشته باشند، حل و فصل بقیه مسایل آسان است.
کار سختی در پیش رو داریم، شما دیدید پس از توافق موقت ژنو هم
در داخل آمریکا و کنگره و هم در ایران سر و صداهایی نسبت به آن
توافق بلند شد. امروز نیز اگر توافقی رخ بدهد، هم در داخل و هم
در خارج انعکاس خواهد داشت. اما بعد از گذشت زمان کوتاهی که
گرد و خاک‌ها فرو نشست، خواهند دید که نتیجه برای همگان
رضایت‌بخش است.
- در منطقه ما اگر کشوری مورد حمله تروریست‌ها قرار بگیرد و از
ما درخواست کمک کند، ما در مبارزه با تروریسم به آن کشور به
اندازه توان خود کمک خواهیم کرد، چنانکه ما اولین کشوری بودیم
که به عراق در این زمینه کمک کردیم و اگر کمک ایران نبود و خود
مردم عراق با تمام توان به صحنه نیامده بودند، احتمال اینکه
شهرهای بزرگ و بغداد پایتخت عراق در معرض خطر قرار گیرد وجود
داشت. ما در این زمینه هیچ همکاری با آمریکا نداشته‌ایم در عین
حال در مبارزه با تروریسم جدی هستیم.
آن کشوری که با کمک مردم عراق و روحانیون و مرجعیت شیعه نگذاشت
حکومت قانونی بغداد سقوط کند، ایران بود. این در حالی بود که
تروریست‌ها در پشت دروازه‌های بغداد حضور داشتند و آمریکایی‌ها
گفتند ما اقدامی انجام نخواهیم داد و یا تنها از کنسولگری
خودمان دفاع خواهیم کرد.
- ما معتقدیم روابط کشورها در منطقه باید خوب باشد، ایران در
یک سال گذشته روابط خوب با همسایگانش را ارتقاء بخشیده و
قراردادهای خوبی در عرصه‌های مختلف منعقد کرده‌اند. روابط
ایران و عربستان در حد انتظار دو ملت نیست، باید گفت دلیل این
مسأله روابط دوجانبه نیست، بلکه اختلاف نظرهایی است که بخاطر
موضوعات منطقه‌ای داریم، فکر می‌کنم عربستان در ماه‌های آتی به
ایران نزدیک تر شود و فاصله را خود به خود کم کند زیرا شرایط
جدید منطقه‌ای ایجاب می‌کند، عربستان فکر و برنامه نوینی داشته
باشد که اگر این تصور درست باشد روابط تهران و ریاض ارتقاء
خواهد یافت.
پیک نت
دوم مهر |
