|
رسانه‌های اروپایی در دوران کارزارهای انتخاباتی در ایالات
متحده از دونالد ترامپ چهره یک "دیوانه" ساخته بودند، ولی
اکنون بنظر می‌رسد این رهبران اروپا هستند که دربرابر انتخاب
ترامپ حرکت‌های جنون آمیز از خود نشان می‌دهند. ترامپ سخن عجیب
و غیرعادی نگفته که رسانه‌های اروپایی و امریکایی و دنباله
روان ایرانی آنها او را دیوانه می‌پندارند. گفته است که تقابل
با روسیه، جهان را در خطر جنگ قرار می‌دهد؛ امریکا توان ادامه
تامین هزینه ناتو را ندارد و کشورهای عربستان، کره جنوبی،
ژاپن، آلمان و انگلستان باید سهم خود را در هزینه‌های نظامی
امریکا و امنیت خاورمیانه و آسیا و اروپا بپردازند. ظاهرا همین
هاست که رهبران اروپایی را دیوانه کرده است. آنها تقابل میان
روسیه و امریکا را به یک دکان دونبش تبدیل کرده بودند. آنها 75
درصد هزینه‌های ناتو را به گردن امریکا انداخته بودند. یعنی
امریکای 300 میلیون نفری باید هزینه نظامی اتحادیه اروپای 500
میلیون نفری را بدهد. در این شرایط، جلسه‌ها و دیدارهای
منطقه‌ای و گفتگوهای دوجانبه و چندجانبه و ناله و تهدید و
پیشنهادهای مختلف و متناقض و جنجال بر سر ضرورت تشکیل ارتش
اروپایی جزیی از واکنش‌های هر روزه رهبران اروپایی در دوران
اخیر شده است. یک نمونه از این رفتارهای متناقض دعوت موگرینی
مسئول سیاست خارجی اروپا از روسیه برای اتحاد با اروپا علیه
ترامپ است که در همان روزهای جنون آزادی حلب اعلام شد. این
دعوت را روسیه البته رد کرد و اعلام کرد آماده است با اروپا
همکاری و اتحاد داشته باشد ولی اتحاد نباید علیه شخص یا کشور
ثالث باشد. اکنون رهبران اروپا انتخاب تیلرسون به عنوان وزیر
خارجه را که اروپایی‌ها وی را "دوست پوتین" می‌نامند نشانه
جدیت ترامپ در ادامه برنامه‌های خود می‌دانند. اروپایی‌ها در
مقابله خود با ترامپ به مقاومت‌هایی که در داخل امریکا علیه
برنامه‌های وی وجود دارد امید بسته‌اند. همه سخن از این
می‌رانند که در داخل امریکا یک "سیستم" تصمیم گیرنده و هدایت
کننده وجود دارد که هیچکس، حتی رئیس جمهور هم نمی‌تواند خلاف
تصمیم گیری آن عمل کند. نمونه کندی در گذشته که هر چند سیستم
او را بالا کشیده بود ولی به محض آنکه خواست از خود اندکی
استقلال نشان دهد ترور و حذف شد، نشانه نقش "سیستم" در تعیین
سیاست خارجی ایالات متحده است.
در
مورد ترامپ هم امید اروپایی‌ها همچنان به آن است که یا "سیستم"
او را به راه راست بیاورد و یا حذف کند. ولی فرق ترامپ با کندی
در آن است که ترامپ به اتکای صرف سیستم بالا نیامده است.
بنابراین حذف او به راحتی حذف کندی نیست. گزینش چند ژنرال خشن
و سختگیر در کابینه برخلاف تحلیل‌های رسانه‌های امریکایی و
اروپایی و پیروان ایرانی آنها نشانه تشکیل یک کابینه جنگی
نیست. این ژنرال‌ها برای کنترل و مهار سازمان سیا و اف.بی.آی و
ارگان‌های نظامی و امنیتی امریکا وارد کابینه شده‌اند. حضور
این ژنرال‌ها در کابینه برای آن است که ترامپ هم به "سیستم"
باج چندانی ندهد و هم به سرنوشت کندی دچار نشود. اخبار مربوط
به اینکه ترامپ قصد دارد تیم حفاظت شخصی خود را جایگزین تیم
حفاظت رسمی رئیس جمهور کند نیز نشانه‌ای در همین راستاست.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 5 دی |
