|
روحانی در ماههای پایانی سال 96 دو برگ برنده روی میزی که
مخالفان او با کارت های خودشان پشت آن نشسته اند رو کرده است:
1- علنی کردن بودجه 97 و ردیف 17 آن که نفس نهادهای غیر پاسخگو
اما بودجه خوار را گرفت و متعاقب آن اعلام اجبار در پرداخت
مالیات از سوی همه نهادهای انتصابی مانند آستانقدس و بنیاد
مستضعفان ... و بالاخره بازپس گیری شرکت های خصولتی شده از
ارگان های نظامی (ارتش و سپاه) و خصوصی سازی واقعی بخشی از آن
و احتمالا در اختیار دولت نگهداشتن بعضی دیگر از آنها.
2- اعلام ضرورت همه پرسی در باره مهم ترین مسائل مملکت که بر
سر آن اختلاف در حاکمیت وجود دارد. از آنجا که مخالف و موافق
خود را سخنگوی مردم اعلام می کنند، روحانی ساده ترین پیشنهاد
را برای تعیین تکلیف و اجرای نظر مردم مطرح کرد. آن هم در روز
مراسم سالگرد انقلاب 57 و سپس در یک توئیت کوتاه و یک جمله ای.
همانقدر که علنی کردن بودجه 97 و ردیف 17 آن واکنش مخالفان
دولت و مافیای قدرت را در جمهوری اسلامی بدنبال آورد، پیشنهاد
همه پرسی نیز با واکنش همان مخالفان و همان باندهای مافیائی
روبرو شده است. صدا و سیما و مطبوعات وابسته به مخالفان و
باندهای مافیائی از فردای 22 بهمن و با دیدن واکنش مثبت مردم
نسبت به پیشنهاد روحانی بلافاصله دست به کار شده و مقالات و
اظهار نظرهای مخالفت با همه پرسی را پیاپی منتشر کرده و می
کنند. این اظهار نظرها و مخالفت ها را می توانید در گزیده
اخبار سیاسی امروز پیک نت دنبال کنید. مردم و ملت شده اند گوشت
قربانی و هر نهاد و هر کس که تریبون حکومتی را دراختیار دارد
خود را صاحب همه این گوشت قربانی میداند و بنام آن حرف می زند.
در چنین شرایطی، بهترین پیشنهاد و راه حل همان است که روحانی
مطرح کرده: همه پرسی! این همه پرسی می تواند درباره یک یا دو
موضوع مشخص نباشد، بلکه درباره یک برنامه کوتاه غیر شعاری و
غیر آلوده به پرگوئی های رایج در جمهوری اسلامی باشد و شامل
مهم ترین جهت گیری های اقتصادی و اجتماعی و سیاسی و نظر مثبت و
منفی مردم درباره آن خواسته شود!
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 25 بهمن |
