|
شمار زیادی از مقامات جمهوری اسلامی (بویژه روحانیون حکومتی)
مثل سریش جسبیده اند به مقام و موقعیتی که نصیبشان شده است. از
اعضای شورای نگهبان و مجلس خبرگان تا امام جمعه ها و برخی
دولتی ها از همه جناح ها.
هراز چندگاهی به بهانه ای این مسئله در مطبوعات مطرح می شود
اما کجاست گوش شنوا در بیت رهبری که خود سد راه خانه تکانی
سیاسی است.
روز گذشته و به بهانه کناره گیری نخست وزیر ژاپن از مقامش
بدلیل ضعف جسمی و افزایش سن و سالش، روزنامه جمهوری اسلامی
نوشت:
نخست وزیر ژاپن گفته است که نگران است ضعف جسمی در
تصمیم‌گیری‌هایش اثر بگذارد و این به سود ژاپن نیست. به همین
دلیل، کنار رفتن را بر ماندن ترجیح داده‌ام.
این اقدام نخست‌وزیر ژاپن برای آن دسته از مسئولین کشور ما که
تا سنین بالاتر از
۹۰
سالگی هم (از جمله احمد جنتی) همچنان به منصب و مقام می‌چسبند
و حاضر نیستند کنار بروند، بسیار درس‌آموز است. ما اکنون در
کشورمان، افرادی بالای
۷۰
سال در مسئولیت‌ها داریم که هنوز آرزوی به دست آوردن
مسئولیت‌های بالاتر دارند. افرادی در سنین میان
۷۰
و
۸۰
سالگی داریم که دارای ده‌ها مسئولیت هستند و باز هم برای به
دست آوردن مناصب دیگر تلاش می‌کنند. افرادی بالای
۸۰
سال سن داریم که برای راه رفتن مشکل دارند، ولی مسئولیت‌های
حساسی برعهده آنان است.
(از جمله آیت الله شیخ محمد یزدی که با صندلی چرخدار به جلسات
شورای نگهبان و خبرگان برده می شود)
نخست‌وزیر ژاپن اکنون
۶۶
سال دارد و بدون آنکه فشاری برای کنار رفتن بر او وارد شده
باشد، خودش داوطلبانه کنار رفته است. دو سال قبل، قانون منع
بکارگیری بازنشستگان، اجرائی شد، ولی این قانون هم نتوانست
چسبیدگان به قدرت و مناصب را کنار بزند.
توجیهاتی از قبیل اینکه بهتر از من پیدا نمی‌شود، من احساس
تکلیف می‌کنم و کشور به من نیاز دارد، فقط نوعی خودخواهی و
خودبرتربینی است.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت اول سپتامبر 2020 |
