احمد شيرزاد در مراسم روز دانشجو كه از سوی انجمن اسلامی دانشكده تربيت بدنی دانشگاه تهران در دانشكده فنی اين دانشگاه برگزار شد گفت: سه شهيد 16 آذر نشان دادند كه در شرايط اختناق كامل هم می‌‏توان فرياد كشيد. بی‌‏تفاوتی مردم و كنار كشيدن آنها از امور حتی در جامعه‌‏ای كه بهترين قانون اساسی را دارد، باعث می‌‏شود گروهی بر سر كار بيايند كه همه قدرت را در دست بگيرند و بر همه نهادهای حكومتی سلطه يابند. بايد بدانيم كه بايد دست يك گروه متحجر را از سياست كوتاه كنيم. همه ما بايد برای مطالبات خود هزينه بدهيم، هزينه‌‏های اين مطالبات نيز در يك حركت جمعی بر همه جمع سرشكن می‌‏شود. انقلاب سال 57 و انتخابات خرداد 76 دو درس اساسی به ما داد، يكی اينكه هيچ حكومت مستبدی ديرپا نيست و می‌‏توان در ديوار استبداد رخنه ايجاد كرد و ديگر اينكه با فرو ريختن يك ديوار يا گشودن يك در همه چيز حل نمی‌‏شود، بلكه ديوارهای ديگری وجود دارد كه بايد آنها را نيز فرو ريخت.

عجول بودن و عدم درك درست نسبت به ملزومات يك جامعه پيشرفته و آزاد كار را به جايی می‌‏رساند كه يك گروه خاص همه قدرت را به دست گيرد. اينكه آقايی ظرف يك ماه از گمنامی مطلق همه چيز را به دست می‌‏گيرد و با شعارهای مبهم به قدرت می‌‏رسد، نشان‌‏دهنده يك بيماری اجتماعی است، زيرا كسی نيست كه از اين فرد بپرسد شما كه شعار عدالت می‌‏دهيد مصداق آن را هم ذكر كنيد. ضمن اينكه تبديل آن موج حمايت به موج انزجار و نفرت چندان جای خوشحالی ندارد، زيرا نشان می‌‏دهد كه جامعه ما دچار يك بيماری اجتماعی است.

تا زمانی كه نهادهای مدنی و اجتماعی نداريم و مردم از شكل توده‌‏وار خارج نشده و به صورت متشكل و سازمان يافته عمل نمی‌‏كند، همين سرنوشت را داريم. اگر فكر می‌‏كنيد مشاركت اجتماعی تنها در كف زدن و هورا كشيدن برای كسی است كه قدرت را در دست دارد، بايد بدانيد كه اين رفتار، جامعه دموكراتيك به بار نمی‌‏آورد. صاحبان فكر و انديشه و دانشجويان در اين زمينه مسووليت بيشتری بر عهده دارند.