تبار شناسی احمدی نژاد- 9
احمدی نژاد، درختی بی ریشه
که تنها در خاک ج. اسلامی امکان رشد داشت
امیرعلوی

بر خلاف آنچه كه احمدی نژاد خود را نخبه و استادی باسواد معرفی میكند، بررسی پیشینه تحصیلی وی بیانگر آن است كه وی از نظر آموزشی در سطحی متوسط قرار داشته است و این وضعیت در طول زمان وخیم‌تر شده است. بخشی از این موضوع به هوش و استعداد وی برمیگردد و بخشی دیگر به حوزه تحصیلی وی. شاید كه اگر ایشان رشته ای را برمی گزید كه آموخته‌های آن با عمل انطباق بیشتری میداشت، علاقمندی بیشتری پیدا كرده و دنبال یادگیری میرفت. علت موضوع هر چه بوده، نتیجه شخصی است كه با وجود بركشیده شدن تا مدارج بالای علمی، فاقد بینشی عمیق در مورد علم است.

احمدی نژاد ظاهراً هیچ وقت لذت فهمیدن و پژوهش را نچشیده است. پایان‌نامه‌های وی نشانی از درك و شناخت موضوع و علاقمندی نداشته، مقالاتش توسط دیگران نوشته شده است و كتاب‌هایش نیز نوعی سرقت علمی است. به نظر میرسد كه وی علاقه‌ای به علم نداشته است ولی معلوم نیست كه این بی علاقگی ذاتی بوده باشد و با احتمالاً در اوایل دانشگاه بدان دچار شده است. اگر چنین بوده باشد، لذت دستیابی سریع‌تر به اهدافی در حوزه فعالیت سیاسی (انجمن اسلامی) وی را شیفته آن حوزه ساخته و از حوزه علمی دور ساخته است. فعالیت در حوزه علمی نیازمند صبر و حوصله فراوان است و شواهد بیانگر آن است كه احمدی نژاد همواره برای رسیدن به هدف عجول بوده است. این شتابگری احمدی نژاد در حوزه سیاسی و در شرایط كشور بسیار نتیجه‌بخش بوده، زیرا وی را به سرعت تا سطح ریاست جمهوری رسانده است. بنابراین، احمدی نژاد در بحث با اشخاص مقابل میتوانسته و میتواند استناد به كامیابی خویش در حوزه سیاست بنماید و برای دیگران به راحتی اثبات كند كه نگرش و روش آنان كاملاً نادرست است و این امر احمدی نژاد را در پافشاری بر روش خویش استوارتر میسازد.

بر اساس روش فوق، مهم‌ترین صفت علمی احمدی نژاد كه در این صفت با استاد خویش بهبهانی اشتراك دارد، سطحی بودن ایشان است. به خاطر بی حوصلگی و شتاب، احمدی نژاد نتوانسته است در حوزه تخصصی و البته سایر حوزه‌ها عمیق شده به مغز مطالب برسد و همواره در پوسته مانده است. از سوی دیگر، برای آن كه بتواند ظاهر را حفظ كند و مثلاً عنوان دكتر یا استادی دانشگاه یا پژوهشگر و غیره را كسب كند، مجبور شده است از هر روشی بهره بگیرد تا جا نماند. و البته این ویژگی دیگر احمدی نژاد است كه تنها به حوزه علمی و دانشگاهی مربوط نمی شود. از نگاه احمدی نژاد، دستیابی به هدف با هر روشی مجاز است و روش چندان مهم نیست بلكه هدف مهم‌تر است؛ امری كه در حوزه سیاست، عده‌ای نام ماكیاولیسم دینی بر آن نهاده‌اند.

در اینجا نیازمند یادآوری است كه ویژگی سطحی و قشریگری تنها مختص احمدی نژاد نیست و در فضای دانشگاهی و حوزوی و اجرایی كشور مبتلابه است. لیكن، احمدی نژاد این بیماری و كجی را شدت بخشیده در صدد گسترش آن است. بخش مهمی از توفیق احمدی نژاد در دستیابی به اهداف خود ناشی از وضعیت كنونی فرهنگی جامعه است كه پایه‌های كج آن از سال‌ها و دهه‌ها پیش بنیاد گذاشته شده است. مسلماً احمدی نژاد در یك جامعه عمیق امكان رشد نمیداشت و به راحتی كنار گذاشته می شد. یك درصد از كارهای احمدی نژاد در یك كشور عمیق میتوانست منجر به رسوایی و حذف او گردد. بدین ترتیب، احمدی نژاد در یك فضای بیمار رشد كرده و بالا رفته است ولی خود همواره این بیماری را شدیدتر و گسترده‌تر ساخته است.

در پایان نكته دیگری میماند و آن علم و پژوهش‌گریزی احمدی نژاد است. حوزه علمی و پژوهشی اخیر احمدی نژاد آمار و احتمالات (و رگرسیون و مباحث اقتصاد سنجی) بوده كه فهم آن بسیار دشوار است. از آنجایی كه پایه آماری خوبی در دانشكده فنی عمران وجود ندارد، احمدی نژاد در اینجا نیز پوسته‌ای از موضوع را دیده و چشیده است. این امر برای احمدی نژاد چنین تداعی میكند كه همه علم بازی و فانتزی است و كار كارشناسی و تحقیق در حوزه‌های مختلف نیز تعارف و تشریفاتی بیش نیست. این موضوع دو نتیجه دارد: یكم این كه، نمیتوان از احمدی نژاد انتظار كار كارشناسی داشت و وی عملاً اعتقادی به این كار ندارد و دیگر این كه وی به راحتی میتواند در هر رشته‌ای كارشناس شده و صاحبنظر شود. حذف اشخاص عمیق از پیرامون خود و گرد آوردن اشخاص قشری و بیسواد به این ذهنیت بیشتر دامن میزند.

پیک نت   3  اســــــفند