راه دشواری که "چاوز"

قیام 4 فوریه 1992 که چاوز آن را رهبری می کرد شکست خورد. چاوز متوجه شد که پیروزی سریع ممکن نیست، تسلیم شد و برای آن که دیگر واحد ها در شهر های دیگر اسلحه را برزمین بگذارند سرفرماندهی مجبور شد به چاوز امکان دهد که در تلویزیون صحبت کند. با این عمل او برق آسا شهرت یافت. سخنرانی دو دقیقه ای او، که کوتاه ترین سخنرانی اوست، در تاریخ ثبت شد. او مسئولیت رویداد ها را بعهده گرفت و اظهار داشت هدف های مورد نظر por ahora  ـ در حال حاضرـ به نتیجه نرسیده اند. por   ahora? این  سخن در ونزوئلا بعنوان قول یا وعده تعبیر شد. هوگو چاوز از زمره آن رئیس جمهورهای گذشته  آمریکای لاتین نبود که با دادن  شعارهای خوش اهنگ  چپ انتخاب می شدند و بعد  در برابر طبقات حاکمه کشور،، در برابر آنها  که قدرت واقعی را در دست داشتند سرتسلیم فرود می آوردند.

در گام دوم، چاوز در یک انتخابات پیروز شد و قدرت را بدست گرفت. از آن پس  برنامه های پرسش و پاسخ رادیوئی که بعدها  تلویزیون هم بر آن افزوده شد، اکثرا بیش از یکساعت بطول می انجامید. برنامه "آلو پرزیدنت" شهرت افسانه ای یافت. پرزیدنت هر روز  یکشنبه  سیاست دولت خود را برای  مردم توضیح می داد. وزرا می دانستند باید آماده باشند که اگر رئیس جمهور در باره پروژه ای از آنها مطلبی پرسید در برابر دوربین باز تلویزیون به رئیس خود پاسخ گویند. کسی که نمی توانست پاسخ ارضا کننده ای بدهد کار خود را فورا از دست می داد.

در پائیز 1999 صدای آمریکا پاشنه دهان را کشید وچاوز را "پوپولیستی که دلش می خواهد دیکتاتور شود" نامید.

گزارش کامل یونگه ولت درباره چاوز که عنوان اول پیک نت امروز است را بخوانید و به این گمان که امریکا سرانجام توانست او را مبتلا به سرطان کند بیشتر بیاندیشید.

پیک نت  20  اسفند