پيک نت peiknet

دیدار عبدالله نوری با فاطمه کروبی

ویروس نفاق تا مغز استخوان

جامعه و حکومت تزریق شده

در آستانه ی دومین سال حصر رهبران جنبش سبز، عبدالله نوری با حضور در منزل شیخ مهدی كروبی با همسر وی دیدار و گفتگو كرد. در ابتدای این دیدار فاطمه کروبی شرحی از آخرین وضعیت مهدی كروبی بیان كرد.

عبدالله نوری ضمن انتقاد از نحوه ی برخورد با میرحسین موسوی و مهدی کروبی و خانواده های رنجدیده ی این بزرگواران، در تجلیل از شخصیت مهدی کروبی گفت: "آقای کروبی یکی از چهره های ارزشمند صحنه ی سیاسی ایران و از سرمایه های گرانقدر انقلاب است. ایشان چه در دوران مبارزه در پیش از انقلاب و چه در دوران مسئولیت های پس از انقلاب با سرمایه ی صراحت و صداقت در راه خدمت به کشور گام برداشت. روحیه ی قوی، مبارز و سرشار از امید از خصوصیات بارز آقای کروبی است. ایشان با همین روحیه و بدون ادعا و جنجال و خیلی مواقع در عین مظلومیت در راه دفاع از حقوق ملت کوششی پیگیر و صادقانه داشته است.

با وجود آن که مدام صحبت از بزرگداشت ارزشهای انقلاب می شود، ولی روند طرد و انزوای شخصیت های اصیل انقلاب پایان نمی پذیرد. چنانچه بیشتر چهرههای برجسته انقلاب، هر کدام، از نگاه گروهی مسئله دار بوده و یا شده اند، پس نمایندگان راستین ارزشهای انقلاب چه کسانی اند؟ این چگونه دلسوزی برای انقلاب است که به بهانهی آن، شخصیت های انقلاب به مرور حذف می شوند و حالا هم شاهد همان برخوردهای تند و افراطی با آقایان موسوی و کروبی هستیم؟

گویا برای تقسیم بندی خوب و بد معیاری جز دوری و نزدیکی افراد و جریانات به حاکمیت وجود ندارد و اگر کسی به تمامی اقدامات حاکمیت مهر تایید نزند، به گمان برخی، منافق و ضدانقلاب یا فتنه گر و خائن و برانداز و عامل اسرائیل و آمریکاست. در حالیکه این نوع برخوردها با منتقدان دلسوز، خودش یک سیاست منافق پرور است که افراد را به نفاق و دورویی و تایید دروغین سخنان و عمل حاکمان می کشد و در نهایت آسیب و ضربه این نفاق به خود حکومت وارد می آید.

جمع کثیری از ایرانیان نه تنها آقایان موسوی و کروبی را فتنه گر نمی دانند، بلکه آنان را دلسوزان مردم و کشور می دانند. حال با اتهام زدن و از میدان به در کردن و تهدید و ارعاب، چنانچه از این خیل عظیم، برخی تحت فشار سنگین و اتهام زدن ها به ظاهر از مواضع خود برگشتند، آیا درون آنها و فهم آنها را می توان تغییر داد؟ اینگونه برخورد با منتقدان دلسوز و مسالمت جو، ویروس نفاق را به مغز استخوان جامعه و حکومت تزریق می کند.

حفظ و تقویت جمهوری اسلامی در گرو این است که همه در برخورد با یکدیگر و درجهت تقویت منافع ملی، گفتگو و تعامل بر اساس عقل، منطق و قانون را، جایگزین برخوردهای قهرآمیز و حذفی کنیم. بدون شک اینکه منتقدان مسالمت جو و قانون مدار بتوانند بدون واهمه و نگرانی حرف و عقاید خودشان را مطرح کنند و مجبور به سکوت نشوند، در بلندمدت بیش از همه به سود نظام و البته كشور خواهد بود. وقتی با سران و سردمداران شرق و غرب می توان مذاکره و تعامل نمود، آیا نمیتوان همین شیوه ی مذاکره و تعامل را، آن هم در شرایطی که کشور زیر بار انواع و اقسام فشارهاست با نیروهای منتقد و دلسوز نیز در پیش گرفت؟ اگر با احترام به عقاید و اندیشه های گوناگون از همه ی نیروها در جهت مصالح و منافع ملی استفاده می شد به نتایج بهتری می رسیدیم تا اینکه بسیاری از نیروها و مدیران و فعالان عرصه های گوناگون، به دلیل داشتن نظراتی متفاوت با نظرات بخشی از جریان حاکم، با استفاده از سیاست های حذفی و در خیلی از موارد همراه با انگ زدن های غیراخلاقی در رسانه ها، به حاشیه رانده و یا به حصر و زندان افکنده شوند. متاسفانه این رویه سبب شده است که فضای سیاسی و اجتماعی حاکم بر کشور به جای همدلی و نشاط برای پیشرفت و آبادانی، از تقابل، دشمنی و اتهام پراكنی پر شود.

زمانی که از یک سو موج فزاینده تحریم ها و مشکلات روز افزون اقتصادی، کشور را تهدید میکند و از سوی دیگر برخی از مخالفان خارج نشین همسو با گروهی از سیاستمداران و عوامل کشورهای بیگانه، آشکارا از براندازی جمهوری اسلامی و یا حتی تجزیه ی کشور سخن می گویند آیا نباید باعث هشدار به جریان حاکم باشد و آیا حاکمیت برای تقویت منافع ملی و کاهش خطر بدخواهان و خشونت طلبان نباید در صدد استفاده از تمامی نیروهای دوستدار و دلسوز کشور باشد؟ در چنین وضعیتی دوراندیشی و احتیاط اقتضا می کند که فضا برای طرح خواسته ها و مطالبات و شنیده شدن صدای منتقدان در داخل باز شود تا بهانه از دست نیروهای برانداز گرفته شود.

آیا به بن بست رساندن خط اصلاح طلبی راه را برای براندازان هموار تر نمیکند؟ چنانچه جریان حاکم در مقابل صدای رسای خود و رسانه های در اختیار خویش، صدای نیروهای منتقد و مسالمت جو را برنتابد و در سایه برخوردهای حذفی و امنیتی رفته رفته صدای آن ها به خاموشی بگراید، در مقابل خود تنها یک صدا و رسانه را می یابد که دائم با تمامی توان درجهت براندازی نظام و گسترش خشونت طلبی، آشوب و هرج و مرج و تجزیه طلبی تلاش می کند. بنابراین حکومت برای جلوگیری از گسترش و ترویج صداهای طالب خشونت و طرح های براندازانه باید راه را برای گفتمان نیروهای منتقد مسالمت جو و قانون مدار هموار کند. باید آنچه به صلاح کشور است گفته شود. برای اینکه در آینده عذر و بهانه ای برای جریان حاکم نباشد و ما نیز در برابر وجدان خود و نسلهای آینده بیش از این شرمنده نباشیم، حرف خود را می زنیم و خدا را بر اعمال و گفتارمان شاهد و گواه می گیریم که آنچه را كه در نظرمان، به صلاح کشور و خواست مردم و در جهت منافع ملی می دانیم بیان می كنیم و توقع و انتظاری هم جز رعایت حقوق و خواست مردم، بهبود وضع کشور، تأمین مصالح ملی و تأمین حداقل شرایط زندگی برای عموم شهروندان، همراه با حفظ شأن و کرامت انسانی ایشان که شایسته ی ملت بزرگ ایران است، نداریم.

آقایان کروبی و موسوی و بسیاری از زندانیان سیاسی هم صدا با جریان اصلاحات و جنبش سبز نسبت به سیستم اداره ی کشور در حوزه های گوناگون نظیر اقتصاد، سیاست داخلی، سیاست خارجی و نحوه تعامل با منتقدان حاکمیت، انتقاد دارند ولی در همه حال مدافع جمهوری اسلامی هستند، مدافع سرسخت حقوق ملت ایران در داخل و در صحنه بین الملل هستند، با تجزیه ایران مخالف هستند، با تحریمها مخالف اند، با حمله نظامی به ایران مخالف اند، همانگونه که با عوامل و تصمیمات به وجود آوردنده این تهدیدات نیز مخالف اند و این بدان معناست که می توان در مسیر مشترکات گام برداشت و اختلافات را کاهش داد، چرا كه اگر این اتفاق نیافتد، نهایتا هم نظام، هم كشور و هم مردم آسیب جدی خواهند دید.

پیک نت 29 بهمن