|
بهاره
هدایت که همچنان در زندان است، نامه گلایه آمیزی خطاب به
فعالان حقوق بشر نوشته و از آنها خواسته دایره نگاه خود
را
نسبت به نقض حقوق بشر در ایران گسترده کنند و به جای تمرکزهای
گهگاهی روی برخی محکومان به اعدام، فراتر رفته و به کل محرومیت
ها، زندان ها، حصرها، محکومیت ها و ... توجه کنند. او از این
که فعالان حقوق بشری پرهیز دارند از اعلام وابستگی زندانیان به
سازمان ها، احزاب و بویژه جنبش سبز گله کرده است. آنچه را در
زیر می خوانید خلاصه ایست از نامه او که در لینک پیوست در
پائین این خلاصه، می توانید مشروح این نامه را بخوانید:
1- من مخالف سازمان مجاهدین خلقم، آنها را گروهی با مشی
تروریستی می‌دانم که با وجود فجایعی که بر آنها رفته، خود نیز
باید در پیشگاه ملت پاسخگوی اعمال خشونت‌آمیزشان باشند، اما
می‌بینم برای بسیاری از همبندانم که منتسب به این گروه‌اند
احکام ناعادلانه‌ای صادر شده، من در موردشان سکوت می کنم و
موضعم سیاسی است، اما فعالان حقوق‌بشر چطور؟
2- افرادی که خود در آن خشونت‌ها و ترورها شریک نبوده اند و
اسلحه به دست نگرفته‌اند چرا باید به صرف حضور در تجمعات
۸۸،
پانزده سال محکومیت بگیرند؟
3- موسوی، کروبی و رهنورد محصورند، تلفن ندارند، ملاقاتشان
محدود، نامنظم و اغلب با وقفه‌های طولانی همراه است، هر سه نفر
مدتهاست که بیمارند و در قرنطینه چندلایه امنیتی نگهداری می
شوند، بدون حکم قانونی و بدون نقطه پایان!
4- مصطفی تاجزاده چهار سال است در انفرادی و قرنطینه مطلق به
سر می‌برد و فقط حق ملاقات هفتگی با همسرش را دارد، یعنی حتی
با دخترش هم نمی تواند - جز سالی یک یا دوبار- ملاقات کند،
5- ابوالفضل قدیانی ماه‌هاست که با تنی رنجور تحت‌الحفظ در
بیمارستان به سر می‌برد
میرحسین موسوی، مهدی کروبی، مصطفی تاجزاده، محسن میردامادی،
کیوان صمیمی، علیرضا رجایی، مسعود پدرام، سعید مدنی و … از
جمله زندانیان برجسته سیاسی هستند که بدیهی‌ترین حقوقشان
پایمال شده است اما تا کنون کمتر باری بوده که نام آنها در
نهادهای حقوق بشری دنیا پر‌رنگ شود. مبادا که کنش‌تان چنان
باشد که این سخن خناسان به ذهن بیاید که حقوق‌بشر در نزد
فعالان حقوق‌بشر تنها به معنی دفاع از حقوق دگرباشان، زنان و
محکومین به قصاص است. راستی زهرا رهنورد زن است، می‌دانستید؟
آیا نقض حقوق‌بشر در مورد او به اندازه ریحانه جباریِ متهم به
قتل عمد هم شایسته تاکید و توجه نیست؟ معیار سیاسی، حقوقی،
فرهنگی، اخلاقی، وجدانی‌تان چیست که عملکردتان چنین نمودی
دارد؟ تاکید بر حقوق اقلیت از ملزومات حقوق‌بشر است، این
شایسته و پذیرفتنی است، اما آنها که در اقلیت وسیع‌تری جای
گرفته‌اند، از دید شما مرتکب چه خطایی شده‌اند که استحقاق
تمرکز نهادهای بین‌المللی حقوق‌بشری را ندارند؟ این خود تبعیض
و سانسور سلیقه‌ای و فیلتر خودسرانه نیست؟ آیا وکلای برجسته‌ای
همچون عبدالفتاح سلطانی و محمد سیف زاده هم چون زن نیستند، از
دایره توجه شما بیرون‌اند؟ می دانید این‌ها هم برای دفاع از
حقوق‌بشر زندانی‌اند؟ نام حکیمه شکری، حسن اسدی زیدآبادی، عماد
بهاور، ضیا نبوی و مجید توکلی را شنیده‌اید؟ جایگاهتان اقتضای
نگاه بی‌طرفانه و فراگیر را دارد، و به آن پایبند نیستید.
مشروح این نامه را نیز می توانید در همین شماره پیک نت
بخوانید.
پیک نت 16 آذر |
