|
این اطلاعات درباره لباس روحانیت شیعه را
حجت‌الاسلام محمد پیکری مدیر مدرسه علمیه امام علی ابن ابیطالب
در مصاحبه با خبرگزاری ایسنا مطرح کرده است:
برخی افراد در دوره‌ای برای درمان به انگلستان می‌رفتند و از
آنجا که این کشور، زمانی بزرگترین تولیدکننده پارچه در دنیا
بوده است، پارچه می‌خریدند و به قم می‌آوردند تا برایشان لباس
بدوزند. این موضوع که منچستر بزرگترین تولید کننده لباس
روحانیت است، مدتی سر زبان‌ها افتاد، در حالی که پارچه و لباس
از نجف و قم تهیه می‌شود و پارچه‌ها انگلیسی نیستند.
در حال حاضر به دلیل تکنولوژی انگلستان در صنعت بافت، بهترین
و گران‌ترین پارچه‌ها به این کشور متعلق است؛ اما از نظر
اقتصادی، بزرگترین تولیدکنندگان لباس در دنیا، به‌جز لباس
روحانیت، ترکیه و چین هستند. بهترین و بیشترین عباها از نظر
کیفیت و کثرت در نجف و کربلا تولید و در قم توزیع می‌شود.
پارچه عمامه نیز جنس‌های مختلفی دارد؛ اما بهترین جنس آن هندی
است که چون نازک و خنک است، هنگامی که بر سر بسته می‌شود، اذیت
نمی‌کند.
حجت‌الاسلام پیکری درباره استفاده روحانی‌ها از عطر یا ادوکلن
«تیروز» ساخت امریکا نیز گفت:
در اوایل انقلاب، استفاده از عطر «تیروز» بین انقلابیون متدین
مُد شد و هیچ کسی هم نمی‌دانست این عطر در کدام کشور تولید
می‌شود. (البته در حرم امام رضا همیشه بوی همین عطر پخش است که
نشان میدهد تولیت آستانقدس یکی از بزرگترین وارد کنندگان و
مصرف کنندگان این عطر است. عطری که روحانیون معتقدند بوی عبادت
میدهد!)
لباس روحانیت در معارف دینی ریشه ندارد. لباس روحانیت (شیعه)
جزئیاتی دارد که بین روحانی شیعه ساکن لبنان و روحانی شیعه
ساکن ایران می پوشیدند. البته روحانیون لبنان و ایران قبا، عبا
و عمامه دارند، اما مدل لباس پوشیدن آن‌ها متفاوت است.
میان روحانیت، کسانی را داشتیم که مدارج بالای اجتهاد و حتی
مرجعیت داشتند، اما عمامه بر سر نمی‌گذاشتند و فقط هنگام نماز،
به پیروی از پیغمبر (ص) این کار را می‌کردند. لباس روحانیت
برای مردان روحانی به مرور زمان نماد شده است. آیه و حدیثی که
پشتوانه آن باشد وجود ندارد.
اما زنان طلبه مانند زنان غیرطلبه لباس می‌پوشند و اتفاقا این
موضوع به اصالت نزدیکتر است، چون لباس، سواد نمی‌آورد.
علما از مدل کلاه و دستمالی که قاضی‌ها به سر می‌بستند،
استفاده می‌کردند. نوع لباسی که قاضی‌ها می‌پوشیدند با دیگران
متفاوت بود. بعدها اهل علم مانند قاضی‌ها لباس پوشیدند و کم‌کم
لباس اهل علم جدا شد. در حال حاضر در کشورهای اروپایی، شخصی که
قاضی است فقط هنگامی که می‌خواهد در دادگاه بنشیند، لباس مخصوص
قضات را به تن می‌کند. این موضوع کم‌کم به علما نیز سرایت کرد.
در زیر قبا، جلیقه‌ای است که زیر آن نیز لباسی بلند و روی آن،
عبا می‌پوشند تا جلوی سرما گرفته شود. اگر به جای یک لباس
کلفت، سه لباس نازک بپوشیم، در حقیقت پنج لایه ایمنی ایجاد
کرده‌ایم، زیرا بین سه لباس، دو لایه هوا قرار می‌گیرد.
لباس روحانیت روی اصولی دوخته می‌شود. مثلا زیر بغل لباس
روحانیت کمی باز است، اما برخی فکر می‌کنند که پاره است، در
حالی که آن روزنه‌ای است که در تمام قباها وجود دارد. زمانی که
لباس بلندی دوخته می‌شود، به ورود و خروج هوا نیاز است. این
موضوع به لباس روحانیت اختصاص ندارد و لباس‌های بلند در همه
جای دنیا از جمله لباس کشیش‌ها، خاخام‌ها و حتی لباس رسمی شب
برای خانم‌ها نیز چنین است؛ اما خیاط ها براساس فرمول‌های
خود، آن را می‌دوزند و روزنه‌ای برای ورود و خروج هوا قرار
می‌دهند.
لباس رسمی روحانیت در ایران، شامل عبا، قبا و عمامه است. گاهی
برخی روحانی‌ها به جای قبا، از لباده استفاده می‌کنند که فرقش
با قبا این است که قبا دگمه دارد، اما لباده دگمه ندارد، یقه‌ی
قبا بسته نیست، اما یقه لباده تا بالا بسته است. گاهی در فصل
زمستان، لباده را روی قبا می‌پوشند و به عنوانی بالاپوش حساب
می‌شود.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 18 مرداد |
