گورستان ها در هر کشوری، بخشی از تاریخ آن کشورند. بویژه سنگ نوشته ها و عکس ها و سنگ تراشی های چهره ای روی قبرها. در پایتخت برخی از کشورها، معروف ترین گورستان ها که هزاران بازدید کننده روزانه دارند، خود یک نمایشگاه تاریخی اند و شهرداری ها موظف به نگهداری و حفاظت از آنها هستند و البته در آمدی هم از این طریق نصیب شهرداری ها می شود. نه برای آنکه در جیب شهردار و اعضای شورای شهر برود، بلکه برای تعمیر و نگهداری همین گورستان ها. از جمله گورستان "پرلاشز" فرانسه و یا گورستان مرکزی شهر وین در کشور اتریش که در اولی غلامحسین ساعدی نویسنده و در دومی سیاوش کسرائی شاعر به خاک مهاجرت سپرده شده اند و ...

در ایران، نه در زمان شاه به این مسئله اهمیت داده شد و نه در 37 سال پس از انقلاب به آن توجه شد. تا پیش از انقلاب کمی به گورستان ظهیرالدوله در شمیران رسیدند و در جمهوری اسلامی به آن بخش از بهشت زهرا که قربانیان دو انفجار حزب جمهوری اسلامی و نخست وزیر به خاک سپرده شده اند. مردم نمی دانند شاهان، نخست وزیران، قربانیان ترور و یا چهره های میهن دوست در کدام قبرستان های تهران دفن شده اند. دهخدا کجا خوابیده؟ میرزاده عشقی قبرش کجاست؟ بزرگترین مینیاتوریست دوران "بهزاد" در کجا دفن است؟ و ... شاید ریشه اصلی این بی توجهی تلاش برای به فراموشخانه فرستادن گذشته قبل از انقلاب 57 باشد. شاید!

گورستان های قدیمی تهران در حال نابودی اند، سنگ قبرها شکسته اند و همه چیز به حال خود رها شده تا نابود شود. چند سال پیش شهرداری تهران کسانی را که بعنوان متولی آرامگاه های خصوصی در این گورستان ها و از جمله گورستان معروف ابن بابویه زندگی می کردند از آنجا ها بیرون کرد و خانه هائی را که سرهم کرده بودند نیز ویران کرد. دراین خانه ها همه چیز اتفاق می افتاد و تخریب و خالی کردن قبرستان از ساکنان آن کاری نبود که با آن کسی مخالف باشد، اما پس از این ویرانی و اخراج، همه امیدها برای تعمیر و بازسازی و حفاظت از قبرها و مجموعه گورستان برباد رفت. این مضمون فیلم جالب و مستندی است بنام "آرامستان" که قرار است در تهران هم نمایش بدهند. لینک آن را می توانید باز کرده و خود ببینید!

https://www.youtube.com/watch?v=8v0sI9gE7sk&feature=share

به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet @pyknet

 پیک نت 15 تیر