|
این تصویر بازسازی شده از قلعه الموت (دژ مستحکم حسن صباح) کار
حمیده چوبک از کارشناسان باستان شناسی ایران است. خانم چوبک در
همین ارتباط به خبرگزاری ایسنا گفته است:
این تصویر بازسازی شده تخیلی است.
از سال۱۳۸۰
تا سال
۱۳۹۲
قلعه الموت کاوش باستان شناسی شده و آثار مهم معماری نیز از
کاوش‌ها به دست آمده است.
راه‌ها و پله‌های اصلی دسترسی به قلعه و اتاق‌های نگهبانی،
کارگاه‌های صنعتی کوره‌ی آجر، کاشی، آهنگری و شبکه‌ی آب رسانی
در بخش دامنه قلعه و قلعه پایین از جمله آثاری است که در پس
کاوش‌های این قلعه کشف شده است.
در بخش بالایی این قلعه، شبکه راه پله‌ی دوره‌ی صفوی و
دروازه دوره اسماعیلیه وجود دارد. مهم‌ترین بخش این بنا
موسوم به "مولا سرا" یا "مسجد" با آجرکاری‌های نفیس و سردر
ورودی بوده که از بین رفته است.
آب انبارها و شبکه آب رسانی با حوض‌های بزرگ و عمیق که
شاهکار مهندسی است و همچنین تأسیسات نگهبانی و دیواره‌های
استحکامات نشان از مهندسی نظامی این دژ دارد.
در میان یافته‌ها، مجموعه بی‌نظیری از سفالینه‌های دوره
اسلامی از سده 5 تا
۷
هجری متعلق به دوره اسماعیلیه، سفال‌ها و چینی‌های دوره‌ی
صفوی در سده 10 تا 11 هجری به دست‌آمده است. کاشی‌های لعاب
یکرنگ و زرین فام مربوط به دوره‌ی اسماعیلیه نیز نشان از شکوه
و تزیینات پرکار این بنا و قلعه در زمان برپایی آن دارد.
در منطقه الموت دست کم از چهار هزار سال پیش آثار تمدنی
شناخته‌شده است. مهم‌ترین و مشهورترین دوره‌ی آن مربوط به
دوره‌ی اسماعیلیه است که نزدیک به دو سده از سده 5 تا
۷
هجری، قلعه‌های بی‌شماری در این منطقه ساخته شد که مرکز آن
قلعه الموت در شمال شرق روستای گازرخان در بخش الموت شرقی است.
این قلعه در سال
۴۸۳
و در زمان حسن صباح به عنوان مرکز فرمانروایی اسماعیلیان
ایران انتخاب شد و هفت نفر از جانشینان وی نیز به مدت دو سده
در این قلعه فرمانروایی داشتند. در زمان آخرین فرمانروای
اسماعیلیان در ایران "رکن‌الدین خورشاه"، هلاکوخان مغول در سال
۶۵۴
این قلعه را فتح و سپس ویران کرد.
بر اساس مدارک تاریخی این قلعه در سده 9 تا 11 دوران حکومت آل
مرعشی تبعیدگاه یا فراموش‌خانه بوده است.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 24 خرداد |
