فصل شالیکاری در شالیزارهای گیلان رسیده است. زنان برنجکار چادر همت به کمر بسته اند. آنچه را می کارند تلخ نیست، اما زندگی شان تلخ است. می نشانند و درو می کنند، و آنها که واسطه و خریدارانند، بی آنکه پای در گِل و گِلاب فرو برند سودش را می برند. آن برنج خوش عطری که بر سر سفره ها می آورند و برنج چینی و برنج تایلندی طعم و عطر آن را ندارد، حاصل زحمت همینهائی است که در عکس می بینید. زحمت 60  درصد برنجکاری و كشاورزی گیلان، بر شانه زنان گیلان است. گیلانی که از آن همیشه نسیم خلُد می وزد اما همتی برای حمایت اجتماعی زنان کشاورز از آن بر نمی خیزد. نه بیمه و نه بازنشستگی. هنوز کشتزارهای وسیع و آغوش گشوده گیلان برای کشت و برداشت، به شیوه سنتی و قدیمی، از سوی زنانی که تا زانو در آب فرو می روند و کمر به سوی زمین خم می کنند بارور می شود.آنجا که دستگاه های مکانیکی وارد میدان می شوند، مردان، یک متر فراتر از زمین، هدایت آنها را برعهده دارند. شمار بسیاری از این زنان کارگران فصلی اند و کمتر کارفرمائی دلش برای عمری که آنها بهار در شالیزارها می نشانند و هنوز پائیز فرا نرسیده درو می کنند می سوزد. آنها برنج و عمر را با هم به داس می سپارند تا نان آور خانواده باشند.

به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet @pyknet

 پیک نت 9 اردیبهشت