|
نهاد سازی در جوار ارگان های رسمی از زمان آقای خمینی
آغاز شد و در دوران آقای خامنه ای نه تنها گسترش یافت، بلکه به
اوج رسید. در حقیقت این سنگ بنا را آقای خمینی با تشکیل هیات
های حل اختلاف میان جناح های حاکم گذاشت. بحث فقط بر سر مجمع
مصلحت نظام که بتدریج خود به جمع اضداد برای تقابل با هم تبدیل
شده و یا جلسات سه نفره تحت عنوان شورای سران نظام که هر کدام
سیاهی لشکر خود را دارند نیست، بحث بر شورای نگهبان با 600
هزار سیاهی لشکر بعنوان ناظران انتخاباتی نیست، بحث بر سر شکل
گیری یک دولت و یک حکومت انتصابی تحت عناوین مختلف و با حکم
رهبر جمهوری اسلامی در جوار سه قوای مقننه، مجریه و قضائیه
است. هیات پس از هیات و شورا پس از شورا و... که ریشه آن در
تضاد بین قانون و اختیارات رهبر در قانون اساسی است. اختیاراتی
که رهبر بتدریج فراتر از قانون برای خود قائل شد. هر کجا که
تصمیمی باید حکومت می گرفت و اختلاف نظر و یا اختلاف منافع و
یا اختلاف بر سر میزان قدرت پیش آمد یک هیات پادرمیانی درست
کردند که سرنخ آن آشکار و پنهان دراختیار رهبر بوده و هست و
خود این هیات ها و شوراها نیز خود گرفتار چند دستگی بوده و
هستند. آن شعار "مجلس در راس امور" عملا در حد شعار باقی ماند.
و این نشد مگر قبول نداشتن قانون و در راس آن قانون اساسی. این
تضاد حتی با خود نام جمهوری اسلامی ( یعنی با پسوند اسلامی) و
اختلافات روحانیون شیعه بر سر انواع مسائل فقهی و از جمله
"ولایت فقیه" همراه است. حاصل این اوضاع بلبشو همین است که
امروز از درون خود مجلس، چند گروه علیه مجلس و در ارتباط با
گروه های فشار و فرماندهان سپاه و نهادهای مالی و بانکی و ...
فعالیت می کند و همین وضع عینا در دو قوه دیگر نیز حاکم است.
نه تنها این سه قوه، بلکه در خود مجمع مصلحت که به امید حل
اختلافات با چند نفر در زمان آقای خمینی شکل گرفت و حالا تبدیل
شده به مجمعی با چند ده عضو که هر کدام یک عقبه در خارج از
مجمع دارند و خود مدعی در اختیار گرفتن یکی از سه قوه اند.
همین روزها شاهدیم که عقبه همین سه قوه و مجمع مصلحت با همین
صف بندی های درونی که دارند، گروه های فشار وابسته به خود را
در خارج از سه قوه و مجمع علیه پالرمو و فاتف بسیج کرده اند.
همچنان که علیه برجام بسیج کرده بودند. همانها که تابلوی مرگ
در استخر را در اشاره به استخر مرگ شدن هاشمی برای روحانی بالا
بردند و یا لنگه کفش و مهر نماز برای علی لاریجانی در قم پرتاب
کردند. شاید در هیچ کشوری چنین اوضاع حسینقلی خانی حاکم نباشد
که در ایران حاکم است! سه قوه رسمی، با انواع قوه های غیر رسمی
اما دارای قدرت و امکانات روبرو هستند. یا تابع می شوند مثل
قوه قضائیه و یا متلاشی می شوند مثل مجلس و یا زیر فشار له می
شوند مانند دولت. قانون یعنی فشار خیابانی!
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 8 بهمن |
