|
ترامپ برای کشاندن کشورهای اتحادیه اروپا بدنبال خود و تشکیل
یک جبهه واحد علیه ایران، تاکنون ناموفق بوده و به همین دلیل
هیچ بعید نیست که دست به عمل جنون آمیز دیگری بزند تا دست و
پای اروپائی ها را در پوست گردو بگذارد. بویژه که چین و ژاپن
نیز در آنسوی جهان با او همراه نشده اند. شاید یکی از انگیزه
های لغو دیدار با رهبر کره شمالی و داغ کردن دوباره تنور جنگ
در شبه جزیره کره در همین ارتباط باشد. این تنور داغی دوباره
به معنای صرفنظر کردن از آتش افروزی در منطقه ومستقیما علیه
ایران نیست. گرچه در خود امریکا نیز برای این آتش افروزی در
برابر او صف آرائی شکل گرفته است. او در انتظار بهانه ایست تا
هم مخالفان داخلی خود را به عقب براند و هم اروپائی ها را
ناچار به دنباله روی از امریکای تحت رهبری خویش. دراین میان
اسرائیل نیز علیرغم توپ های تبلیغاتی که شلیک می کند، بدون کمک
و همراهی مستقیم امریکا توان حمله به ایران را ندارد. بدین
ترتیب است که امروز جلوگیری از حمله ویرانساز به ایران در دو
محور خلاصه شده است: 1- پرهیز از انزوا و ندادن کوچکترین بهانه
به اسرائیل و ترامپ. 2- محکم کردن کمربندهای داخلی که این نیز
علیرغم تصورات به غایت غلط بخش مهمی از حاکمیت به معنای سرکوب
مردم و نظامی کردن مدیریت کشور نیست، درعین حال که تقویت بنیه
نظامی و آمادگی نظامی باید در اولویت کامل باشد که این نیز
ممکن نمی شود مگر بازگشت قوای مسلح به سر کار اصلی خود و ترک
میدان اقتصادی و دخالت در امور سیاسی و مملکت داری.
امریکا نمی تواند به بهانه نقض "برجام" به ایران حمله کند،
زیرا چنین نقضی صورت نگرفته است. به بهانه دخالت درعراق و یمن
هم نمیتواند چنین کند زیرا حضور مستقیم نظامی وجود ندارد.
بنابراین آنچه می ماند حضور در سوریه است که این حضور همراه
شده با برخی تحریکات تبلیغاتی و تهدیدهای موشکی علیه اسرائیل و
مراکز نظامی که سپاه در خاک سوریه برقرار کرده است. مراکزی که
نه بر ما و نه بر مردم معلوم نیست ادعاهائی که در این مورد می
شود تا چه میزان واقعیت دارد. این سناریو که به چنین پایگاه
هائی حمله گسترده نظامی مشترک اسرائیل و امریکا صورت گیرد با
این پیش بینی که ایران واکنش نشان دهد و سپس حمله به ایران به
بهانه همین واکنش آغاز شود وجود دارد. چنین بهانه و سناریوئی
را قطعا باید خنثی کرد. شاید حمله هوائی و موشکی دو هفته پیش
اسرائیل به محل هائی در اطراف دمشق و بلندهای جولان با این
ادعا که به پایگاه های نظامی ایران حمله شده بخشی از همین
سناریو و تمرین آن بوده باشد که جمهوری اسلامی و سپاه بسیار
محتاطانه و سیاستمدارانه با آن برخورد کرد و تکامل سناریو را
ممکن نساخت. این که توصیه های روسیه در زمینه این تعقل و پرهیز
از واکنش تند و نسنجیده سهمی داشته با نداشته نیز بر ما معلوم
نیست. همچنان که نقش روسیه برای جلوگیری از بهانه سازی ها و
اجرای سناریوی یاد شده در بالا بر ما معلوم نیست. فعلا صحنه ای
که در برابر ماست چنین می نماید که نوشتیم.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 5 خرداد |
