|
از همان ابتدای اعلام سهمیه بندی بنزین و آغاز اعتراض های
خیابانی مردم به گران شدن بنزین و سپس پیوستن مردم - بویژه
جوانان و نوجوانان- فقیرترین محلات به این اعتراضات و آغاز
شورش، از روز آشکارتر بود که بنزین بهانه است. بهانه ای برای
ریختن به خیابان علیه فقر و بیکاری و تبعیض طبقاتی، خودی و غیر
خودی، فساد و دروغگوئی ها حکومتی و ...
حالا بتدریج، واقع بین ترین مفسرین سیاسی و اقتصادی ایران
انگیزه شورش مردم را همان اعلام می کنند که دربالا اشاره شد و
این که بنزین فقط جرقه بود. جرقه ای به خشم و نارضائی مردم از
نظام و حکومت. ظاهرا حکومت این بار هم می خواهد سر زیر برف
کرده و این واقعیت را انکار کرده و پشت "توطئه خارجی"، "نقش
عوامل سیا"، "ضد انقلاب"، تحریک سلطنت طلب ها و مجاهدین خلق
(بقول رهبر)»، "سهیم بودن گروه های سازمان یافته اوباش و اراذل
در شورش" و تحریکات تلویزیون های فارسی زبان خارج از کشور و
اینترنت سنگر بگیرند. و از پشت این سنگر تظاهرات اجباری و
حکومتی برای محکوم کردن اعتراضات مردم را ستایش کنند. تظاهراتی
که همه میدانند کارمندان و دانش آموزان را با بخشنامه و در
محاصره بسیج و خانواده آنها به صحنه آوردند. رهبر جمهوری
اسلامی از 88 و 96 درس نگرفته و یکبار دیگر این خیمه شب بازی
را بعنوان مشت محکم مردم بر دهان معترضان ستود و آن تراژدی
خیابانی که به کشته شدن حداقل 400 تظاهر کننده با شلیک مستقیم
را انکار!
اینها نکاتی است که حالا دیگر نه تنها همه میدانند بلکه پرده
ها دریده شده و کسانی که زندان و دادگاه های کودتای 88 را پشت
سر گذشته اند، حالا بدون هراس امنیتی آنرا بیان می کنند و
هشدار میدهند. بیان می کنند زیرا میدانند کار از مرحله ایجاد
وحشت امنیتی گذشته است. دیری نخواهد پائید که زیر فشار خانواده
ها، در خود نیروهای نظامی و انتظامی و حتی بسیجی هم همین بحث
ها آغاز خواهد شد.
سخنان کوتاه و صریح سعید لیلاز، از تحلیلگران اقتصاد سیاسی و
از قربانیان کودتای 88 را بعنوان نمونه ای از آنچه دربالا
نوشته شد گوش کنید.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 3 دسامبر
2019 |
