|
سایت الف مصاحبه
مشروحی با بهزاد نبوی از رهبران ارشد سازمان مجاهدین انقلاب
اسلامی، از زندانیان معروف مذهبی زمان شاه و عضو دو کابینه
رجائی و میرحسین موسوی که در جریان کودتای 88 بازداشت و محکوم
به زندانی چند ساله شد انجام داده که خلاصه نکات اساسی آن را
می خوانید:
نباید مشکلات
کشور را به عملکرد دو جناح اصلاح طلب و اصولگرا تقلیل داد ،
اختیارات دولت بر طبق قانون اساسی حدود
۱۰
الی۲۰
درصد کل اختیارات اداره کشور است و باید در همین حد از دولت
انتظار داشت.
تردیدی
نیست که مردم نسبت به این دو طیف سیاسی دچار سرخوردگی شده اند
اما این سرخوردگی عمدتا ناشی از عملکرد کل مجموعه سیاسی ما است
.
در کشور ما
چهارنهاد هست که
۶۰
درصد ثروت ملی را در اختیار دارند؛ ستاد اجرایی فرمان امام،
قرارگاه خاتم، آستان قدس و بنیاد مستضعفان، هیچیک از اینها
ارتباطی با دولت و مجلس ندارند.
درباره جریان
سیاسی جدید موسوم به جریان سوم معتقدم جریان سوم یک جریان
پوپولیستی باشد که شعارهای پوپولیستی و به ظاهر عدالت خواهانه
می دهد. مبارزه با فساد انتخابی را در دستورکار قرار می دهد
یعنی برخی افراد فاسد انتخاب شده را هدف قرار می دهد ، به ریشه
ها و اصل فساد خیلی کار ندارد. شعار جوانگرایی می دهد. با این
شعار نسل اول و دوم انقلاب را عملا کنار میگذارد. آنچه که توسط
این جریان موسوم به سوم مطرح نمی شود مردمسالاری و توسعه
سیاسی و سرمایه گذاری در کشور است . عدالت ورزی در جامعه
فقیر حاصلی جز توزیع فقر ندارد. کاری که در شوروی اتفاق افتاد
و به فروپاشی منتهی شد.
من معتقد هستم
که در کشور کارهایی می شود که نمی توان آن ها را به اصلاح
طلبان و اصولگرایان نسبت داد یا حتی ناشی از تند روی دانست.
مثلا در دفتر سردار نقدی دو جاسوس اسرائیل شناسایی شد که در
زندان با برخی زندانیان سیاسی همبند بودند، که یکی از آنها
اعدام شد. اینها در رده های پایین است. و من نگران رده های
بالاترهستم. بطور مثال در ماجرای بمب گذاری پاریس در محل مراسم
مجاهدین خلق، درست زمانی این اتفاق رخداد که آقای روحانی برای
اعلام حسن نیت به اروپا سفر کرده بود. موضوع
نفوذ بسیار مهم و جدی است که
باید مورد توجه قرار بگیرد.
باید روابطمان
را با چین، روسیه و اروپا مستحکم کنیم . اقدامات ماجراجویانه
نظامی و تهدیداتی نظیر تهدید به بستن تنگه هرمز را به هیچ وجه
مفید نمی دانم.
رویدادهای دی
ماه 96 (تظاهراتی که علیه دولت علم الهدا در مشهد ترتیب داد و
سپس در یکصد شهر علیه کل نظام گسترش یافت) ساخته و پرداخته
برخی نهادهای داخلی بود، که فی المثل در مشهد از مقابل شهرداری
با حدود ۴۰۰
نفر که شعار مرگ بر روحانی می دادند آغاز و به سمت حرم رفتند و
در برگشت تعدادشان چندین برابر شد و شعارها هم تغییر کرد و
متوجه کل نظام شد! تظاهرات بجز مشهد عمدتا در شهرهای کوچک با
ساماندهی همان نهاد های داخلی و شعارهای ضد دولتی، نظیر مشهد
در حین اجرا از کنترل خارج شد و بهره برداری نهایی را از آن ضد
انقلاب کرد. تا جایی که به یاد دارم تظاهرات حدودا مدت
۵
روز ادامه یافت. در تهران نیز تظاهرات محدودی در خیابان انقلاب
و روبروی دانشگاه تهران برپا شد بطوری که تصاویر پخش شده نشان
می داد شاید حدود
۲۰۰
نفر در مقابل در اصلی دانشگاه شعار« اصلاح طلب، اصولگرا ، دیگه
تمومه ماجرا» سردادند که احتمالا مربوط به گروه های چپگرا و
مخالف انقلاب بود.
خوشبختانه امروز
مردم به توان دولت واقفند و لذا نقد دولت توسط برخی از
اصولگرایان ، موقعیت آنها را در افکار عمومی تقویت نمی کند.
به عقیده من
بخش های انتخابی حاکمیت سهم کمی در اداره کشور دارند.
اگر
بخواهیم اصلاح را از درون آغاز کنیم باید به داخل حاکمیت بروید.
در کشور ما
چهارنهاد هست که
۶۰
درصد ثروت ملی را در اختیار دارند؛ ستاد اجرایی فرمان امام،
قرارگاه خاتم، آستان قدس و بنیاد مستضعفان، هیچیک از اینها
ارتباطی با دولت و مجلس ندارند.
آیا سود و
مالیات عملکرد قرارگاه خاتم در ردیف های بودجه دیده می شود؟
اقتصاد ما
مشکلات ساختاری دارد. به عنوان مثال پیش از پیروزی انقلاب
همیشه حرف ما این بود که اقتصاد کشور تک پایه وابسته به نفت
است و متاسفانه هنوز هم بعد از گذشت
۴۰
سال پس از انقلاب شرایط تغییر چندانی نکرده است. من مدعی نیستم
که در کشور فساد وجود ندارد یا مشکلات ساختاری نداریم و یا
دولت ضعف ندارد، ولی بارها گفته ام مشکلات کنونی کشور آنقدر
عظیم است که اگر هیچکدام از فساد ها، مشکلات ساختاری و یا ضعف
ها وجود نداشت، مقابله با آنها به سادگی امکان پذیر نبود.
باید حاکمیت
تغییر رفتار بدهد. شما نباید مشکل مردم را به عملکرد جناح های
سیاسی تقلیل بدهید. مشکلات کشور که سبب نا امیدی مردم شده
فراتر از مشکل عملکرد جناح های سیاسی است.
شاید در نهایت
حاکمیت به این نتیجه برسد که برای رهایی از شر دو طیف اصولگرا
و اصلاح طلب! به دنبال افرادی با مشخصات پیش گفته جریان سوم
برود، البته افرادی که تحت کنترل باشند و اگر چنین افرادی را
پیدا نکند بعید نیست حتی سراغ قبلی ها برود.
من معتقد هستم
که در کشور کارهایی می شود که نمی توان آن ها را به اصلاح
طلبان و اصولگرایان نسبت داد یا حتی ناشی از تند روی دانست. به
عنوان مثال آمریکا بعد از خروج از برجام، برای اولین بار به
لحاظ سیاسی در این چهل سال پس از پیروزی انقلاب اسلامی ، تا
حدود زیادی منزوی شده است و بجز نتانیاهو کسی نیست که از خروج
آن دولت از انزوا و نزدیکی آن با اروپا سود ببرد. در چنین
شرایطی چه کسی در داخل می تواند کاری کند که اروپا به سمت
آمریکا برود ؟ نتانیاهو چندین بار به اروپا سفر کرد تا آنها را
به سمت آمریکا بکشاند. اگر کسی در کشور ما این کار را بکند شما
به من حق می دهید که دایی جان ناپلئون بشوم؟ خصوصا که در برخی
سطوح اتفاقاتی رخ می دهد که به این شائبه قوت می بخشد.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 22 سپتامبر 2019 |
