|
بتدریج آنچه را اصلاح طلبان از بیان آن یا عاجزند و یا با آن
موافق نیستند و یا از بیم جنگ تبلیغاتی اصولگرایان آن را مطرح
نمی کنند، بعنوان اصلاح طلبی ریشه ای توسط کسانی مطرح می شود
که اسم و رسم اصلاح طلبی از آغاز دوران خاتمی تا کنون نداشته
اند. نه حجاریان هستند و نه علوی تبار با زبان و ادبیاتی که
دوستان خودشان آنها را می فهمند و نه توده مردم، نه تاج زاده
اند و نه کرباسچی، اما حرفشان دقیق تر از همه آنهاست.
بخوانید این یاداشت کوتاه علی صابری تولائی را در بازداشت
"پوری حسینی" رئیس سازمان خصوصی سازی:
پوری حسینی مساله نیست؛ مسأله ابلاغیه اصل ۴۴ و واگذاری صنایع
مادر است.
«عزل
و دستگیری
رئیس سازمان خصوصی سازی برای ایجاد دست انداز در مسیر "غارت
ملی از طریق خصوصی سازی های افسارگسیخته" حتما لازم بود ولی
تنها قدمی کوچک است. از آن لازم‌تر گفتگو درباره خود
اصل۴۴
و سئوالات پیرامون آن است.
آیا با خصوصی سازی مشکلات اقتصادی کشور حل می شود یا اضافه می
شود؟ آیا کوتاه کردن دست دولت در اقتصاد مفید است؟ آیا تبعات
خصوصی سازی های چند دهه گذشته بر اقتصاد بررسی شده؟ آیا بند
"ج" سیاست های کلی اصل ۴۴ که طبق آن واگذاری صنایع مادر هم
آزاد شده خلاف نص
قانون
اساسی نیست؟
آیا تنها راه انگیزش اقتصادی کوتاه کردن دست دولت در اقتصاد
است و در مقابل آیا با سیطره دولت در اقتصاد، عدالت پیگیری
می‌شود؟ آیا اساسا مساله اقتصاد دوگانه بازار- دولت است یا
چیزی فراتر از آنها؟ از همه مهم‌تر آیا صرف ترجمه سیاست های
نئولیبرال یا ضد آن پاسخ‌های بومی به سوالات ما می دهد؟ آیا
برای بازیابی کارخانه های ناکارآمد دولتی صرفا می توان آنها را
به ثمن بخس به وابستگان دولتی فروخت؟ آیا مشارکت کارگران در
سهام و مدیریت بنگاه‌های ورشکسته دولتی نتایج بهتری ندارند؟
آیا به تجربه دیگر کشورها در این باره نگاه کرده ایم؟
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 26 مرداد |
