|
حجت نظری عضو شورای مرکزی حزب اعتماد ملی و عضو شورای شهر
تهران در مصاحبه ای گفته است:
امیدوارم تجربه شهرداری تهران در دوره ریاست فعلی آقای قالیباف
در مجلس تکرار نشود و ایشان که روزگاری از خیابان بهشت
نگاه‌شان را به پاستور دوخته بودند، حالا هم به جای نگاه به
پاستور در همان بهارستان بر حل مشکلات مردم تمرکز کنند.
ظاهراً با توجه به صحبت‌های آقای قالیباف در محافل عمومی و
غیرعمومی، مشخص است که ایشان به طور جدی به انتخابات ریاست
جمهوری
۱۴۰۰
می‌اندیشند. به‌نظر می‌رسد باور آقای قالیباف در مورد خودش این
است که فردی اجرایی است و مجلس نهادی نیست که بتوانند خودش را
در آن نشان دهد.
عمده صدایی که از مجلسی که آقای قالیباف رییس آن است
شنیده‌ایم، مطالبه خودروی شاسی بلند یا مشخص کردن حد فاصل رشوه
با شیرینی بود. البته در این میان تحلیل‌های شاذی هم شنیدیم که
شیعیان میشیگان عامل پیروزی بایدن بودند، آن‌هم از کسی که خودش
تحصیل‌کرده آمریکا است. سوال اساسی این است که آیا با همین جنس
عقاید و گفتار قرار است دولت را به دست بگیرد؟
به طور طبیعی زمانی که شخصی سودای ریاست جمهوری در سر داشته
باشد، مدام تلاش می‌کند که آن جایگاه را از منظر کسی که برای
آن برنامه دارد، نقد کند و بسیاری از فعالیت‌هایش معطوف به
رسیدن به آن جایگاه برنامه ریزی می‌شود و اگر این برنامه ریزی
را حذف کنیم، احتمالاً جنس فعالیت‌های رئیس مجلس تغییر خواهد
کرد. مشخصاً نوع حضور رئیس مجلس در استان‌ها و محافلی که به
طور مستقیم با وظایف او تجانس چندانی ندارد، مؤید همین تحلیل
است.
امروز شاهد آن هستیم، جریانی که تندترین هجمه‌ها و انتقادات را
به مجلس قبل داشت وارد خانه ملت شده، اما در عمل آنچه که انجام
داده تا این لحظه به مراتب ضعیف‌تر از تمام ادوار مجلس است.
تاجایی که حتی صدای خود نمایندگان نیز درآمده است.
آخرین سابقه اجرایی آقای قالیباف،
۱۲
سال مدیریت بر شهر تهران بود که در خصوص این
۱۲
سال حضور، حرف و حدیث بسیار مطرح شده و می‌شود. تنها یکی از
مثال‌های آن، گزارشی است که اخیراً سازمان بازرسی کل کشور مطرح
کرده و یک تخلف هزار و
۵۰۰
میلیارد تومانی را فقط در یکی از مناطق شهرداری تهران اعلام
کرده که همه آن‌ها به سال
۹۴
تا
۹۶
مربوط است.
از قائم مقام ایشان تا برخی دیگر از مدیران ایشان در محاکم
قضایی پرونده‌هایی داشته و دارند که بعضی منجر به صدور رأی شده
و برخی در انتظار صدور رأی هستند.
تعارف و شعار را باید کنار بگذاریم. اقتصاد ایران همچنان
وابسته به نفت است و عملاً کسانی که عمده سابقه‌شان در حوزه
نظامی است، عمدتا تبحر لازم برای مذاکره و گفتگو با جهان خارج
را ندارند. حالا چگونه می‌خواهند با دنیا مذاکره کنند و موانع
بین‌المللی برای فروش نفت یا دیگر موانع را رفع کنند؟ اگر کشور
نتواند نفت بفروشد، امکان فروش تراکم ندارد که با فروش مازاد
تراکم، بشود کسری بودجه را جبران کرد و با پیش‌فروش کردن
منابع، دولت‌های بعدی را دچار بحران کند . اگر سال آینده تیمی
دولت را به دست بگیرد که تبحر لازم در حوزه‌های مختلف را
نداشته باشد و نتواند با زبان هر بخش از جمله حوزه خارجی،
اقتصادی، فرهنگی و ... با آن‌ها صحبت کند، نمی‌تواند دولت را
به خوبی اداره کند. اگر آقای قالیباف با همین زبانی که امروز
از تریبون مجلس به جهان پیام می‌دهد، بخواهد با جهان تعامل
کند، نتیجه از حالا مشخص است.
آقای قالیباف به‌عنوان رئیس مجلس مشکلاتی که برای اداره کشور
وجود دارد و همچنین موانعی که برای تعامل با دنیا وجود دارد را
به خوبی می‌داند و اگر تصور می‌کند که به راحتی می‌تواند این
موانع و مشکلات را حل کند، باید دید که آیا این مانع صرفاً
برای آقای روحانی بوده است یا این مانع برای همه اشخاصی که بر
این مسند تکیه می‌کنند، وجود دارد. اگر این موانع برای همه
وجود دارد، آقای قالیباف چگونه فکر می‌کند که بهتر از آقای
روحانی می‌تواند این امور را مدیریت کند و دولت را بهتر اداره
کند؟ اما اگر این موانع تنها برای دولت آقای روحانی وجود دارد،
باید احساس نگرانی کرد که آیا دست‌هایی در کار است که مانع
انجام مأموریت‌های دولت می‌شود؟
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 22 نوامبر 2020 |
