|
سکوت روحانی در جریان دو مراسم تنفیذ و تحلیف ابراهیم رئیسی،
بسیار پر معنا تر از سخن گفتن احتمالی او و یا حتی پاسخگوئی به
کنایه هائی بود که رئیسی به دولت وی زد. روحانی که سرد و گرم
در جمهوری اسلامی بسیار دیده، سکوت کرد تا ابراهیم رئیسی از
خشکی به داخل حوض بپرد تا بعدا خیس که از آب در آمد به او
بگوید آنچه را در دو مراسم یاد شده نگفت.
فعلا رئیسی درهمان گام های اول گرفتار انتخاب کابینه شده و
اشاراتی به اختلافات و سهم خواهی ها و فشارها به وی برای
برگماری ها می شود و عقب افتادن معرفی وزرا به مجلس نیز به
همین دلیل بوده است و این تازه آغاز کار است. بحث گزینش هاست و
نه بحث مهم ترین سیاست ها که قطعا با کارشکنی ها و مقاومت هائی
روبرو خواهد شد اگر در جاده آنهائی حرکت نکند که علیه روحانی
همه گونه توطئه ای را کردند و خود را ولی نعمت رئیسی میدانند.
روز گذشته روزنامه شرق تقریبا در همین ارتباط نوشت:
در ادبیات علوم اداری گفته می‌شود که در رژیم‌های ریاستیِ -
انتخابی سرنوشت موفقیت و شکست یک رئیس‌جمهور در
۹۰
روز ابتدای دولت مشخص می‌شود. اگر در این مدت بتواند پایه‌های
حکومت خویش را به خوبی مستقر کند، احتمال موفقیتش بیشتر است.
محافل داخلی و خارجی که در هنگام انتخابات و به قدرت رسیدن
رؤسای جمهور تأثیرگذار بوده‌اند، او را اسیر جریان‌های سیاستی
خویش می‌کنند.
رئیسی
۹۰
روز سرنوشت‌ساز را در پیش‌روی دارد. جریان‌هایی که او را
می‌توانند به اسارت گرفته باشند، چند‌گانه هستند؛ از ستاد‌های
انتخاباتی او تا محافلی که سیاست‌هایی خاص را در نظر دارند.
فعالان ستاد‌ها ممکن است صرفا در پی کسب پست و مقامی باشند که
ضرورتا جریان سیاستی نمی‌سازند؛ اما محافلِ تأثیرگذار
جریان‌ساز هستند و در پی تسخیر سیاست و دولت. مهم‌ترین این
سیاست‌ها «برجام» و «گوام» است. گوام همان «گروه ویژه اقدام
مالی» است.
برخی سیاست‌ها نقش تسخیری دارند؛ چون کلیدی‌اند.
هر‌کس که بر
آن‌ها تسلط یابد، بر سیاست و دولت سلطه می‌یابد. در اینجا ما
با شکل دیگری از مبارزه قدرت مواجهیم که مبارزه برای کرسی
ریاست نیست؛ بلکه مبارزه بر سر تسخیر محتوای سیاست است.
مدت‌هاست که نقش شخصی و حتی حقوقی مقامات رسمی در نهاد‌های
حکومتی تضعیف شده است و عملا تغییر افراد موضوعیتی ندارد.
در‌این میان نقش سیاست‌ها و سلطه بر سیاست اهمیتی وافر یافته
است. هر‌کس بتواند بر سیاست‌های کلیدی سلطه داشته باشد، عملا
مهمیز قدرت و جریان امور را به دست می‌گیرد. از این رو است
که تأکید می‌شود که برجام و گوام نقشی کلیدی پیدا کرده‌اند؛
برجام در سیاست و گوام در اقتصاد و تجارت بین‌الملل.
رئیس‌جمهور باید بتواند تکلیف این دو را هرچه سریع‌تر روشن
کند؛ یا این سوی یا آن سوی. از «دیدید گفتیم»ها نترسد.
سیاست‌مداری همین است. اسیر جریان‌هایی که جز به خویش
نمی‌اندیشند، نشوید و منافع ملت را در نظر بگیرد.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 9 آگوست 2021 |
