|
سانسور و بستن دریچه های کسب خبر مردم، در هیچ حکومتی دلیل
قدرت و ثبات آن حکومت نیست و هر اندازه که سانسور شدید تر می
شود، بی ثباتی حکومت و ترس حاکمان آشکارتر. این بی ثباتی نه با
اعدام و نه با زندان و نه با گشودن گلوله به روی مردم جبران می
شود و نه با تحریف و دگرگون اعلام کردن رویدادها. بویژه در این
دوران که هر دریچه ای بسته شود، دریچه ای دیگر برای آگاهی مردم
از آنچه در کشورشان و درجهان می گذرد باز می شود. ثبات هر
نظامی زمانی تامین می شود که آن نظام از پشتیبانی مردم
برخوردار باشد. حتی اگر موشک اتمی هم داشته باشند و داشته
باشیم نیز چنین سلاحی به معنای ثبات نظام نیست که اگر چنین بود
با اتحاد شوروی که بزرگترین قدرت اتمی جهان بود آن نمی شد که
شد. سانسور و جلوگیری از آزادی رسانه ها و منحله اعلام کردن
احزاب، موجب می شود تا حکومت نتواند نبض جامعه را بگیرد و به
همین دلیل همیشه گزارش های نهادهای رسمی حکومت ها را تا پرتگاه
بی خبری و سقوط می برد. چنان که رژیم شاه را برد. وقتی احزاب
در صحنه باشند و آزادی فعالیت آنها تضمین شود و ترس مردم برای
پیوستن به احزاب برطرف شد و قانون جایگزین این ترس شد، آنگاه
در هر اعتصاب و تظاهراتی حکومت میداند با چه کسی باید وارد
گفتگو شود و راه حل ها را بیابد. نبود احزاب و نهادهای صنفی که
جمهوری اسلامی از آنها وحشت دارد همین می شود که اکنون در
اعتصابات و اعتراض هائی که به شورش ختم می شود شاهدیم. حکومت
نمیداند با چه کسی باید گفتگو کند (البته اگر تدبیر گفتگو را
پیشه کند) و به همین دلیل همیشه به سلاح و گلوله و یورش پلیسی
و نظامی به مردم معترض متوسل می شود و متعاقب آن متهم کردن
مردم به تبدیل شدن به آلت دست بیرون مرزی ها. یعنی همین راه حل
تکراری که اکنون در شهرهای خوزستان شاهد آن هستیم. هیچ حزبی در
صحنه نیست که میان مردم و حکومت واسطه شود تا راه حل ها یافت
شوند. ظاهرا جمهوری اسلامی به خط پایان کاربرد سانسور و تحریف
واقعیات و زندان و اعدام نزدیک شده است و این همان چند جمله
کوتاهی است که عبدی در یک توئیت و در اشاره به طرح مجلس اقلیتی
برای بستن دریچه های اینترنتی نوشته است.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت 20 ژوییه 2021 |
