|
گزارش واشنگتن پست از مزدوران و خارجی های اعزامی به اوکراین
برای جنگ با ارتش روسیه:
«داکوتا» یک کهنه‌سرباز از تفنگداران نیروی دریایی آمریکاست که
برای جنگ در اوکراین داوطلب شده بود. او از لحظاتی می‌گوید که
فهمید جنگ شوخی نیست.
او می گوید: "آنچه عادی دیده نمی‌شد، ترسی بود که حین پنهان
شدن و گوش دادن به صدای بالگردهای تهاجمی روسیه به من دست داد.
آنها موضع جدید تانک‌های ما را می‌زدند. آن لحظه، حقیقتا
مغشوش‌ترین و بی‌قرارترین لحظاتی بود که داشتم. حالا پس از 7
هفته به خانه‌ام در اوهایو بازگشته ام. من جزو "لژیون داوطلبان
غربی" بودم که علیه روسیه در اوکراین سلاح به دست گرفتم."
جنگجویان خارجی از ایالات متحده و نقاط دیگر در گفتگو با
واشنگتن پست، از تفاوت‌های فاحشی می گویند که میان آنچه که
انتظار داشتند در جنگ ببینند و آنچه واقعا در جنگ اوکراین
تجربه کردند وجود داشت. نمیدانستند آیا باید بازگردند یا خیر.
برخی قصد انجام این کار را داشتند. آنها که زنده ماندند اما
کشته شدن دوستانشان را دیدند و به این نتیجه رسیدند که دیگر
کافی است.
از نگاه بسیاری، لحظه سرنوشت‌ساز به اواخر ماه آوریل باز
می‌گردد جوانی
۲۲
ساله بنام "ویلی جوزف کنسل" که او هم از کهنه سربازان امریکا
تفنگداران آمریکایی بود، در منطقه "میکولائیف" واقع در شمال
غربی اوکراین کشته شد و جسدش پیدا نشد. تلاش ما برای گفتگو با
خانواده او هم به جایی نرسید. تعداد دقیق داوطلبان آمریکایی در
جنگ اوکراین مشخص نیست، اما تخمین زده می‌شود که 4 هزار تن پس
از آغاز حمله در اواخر فوریه ابراز تمایل کردند. بسیاری از
آنها، پس از آن که ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهوری اوکراین
شخصاً از داوطلبان خارجی درخواست کرد که به آنجا سفر کنند و
بجنگند، وارد میدان شدند.
به ویژه کهنه سربازان نظامی که دلخوش به آموزش‌های رزمی خود
بودند و اشتیاق داشتند از مهارت‌هایشان در جنگ استفاده کنند.
داوطلبان نظامی غربی که قبلا در مناطق جنگی مستقر نشده بودند
یا صرفا تجربیاتی در عرصه شورش‌های نامتقارن و نه این نوع جنگ
را داشتند، به جنگ اوکراین جلب شدند. "دین میلر" از نظامیان
سابق آمریکایی که به لهستان رفت تا نقشی کم سرو صدا اما مهم
را در جنگ اوکراین ایفا کند، حالا دیگر به کهنه سربازان رفتن
به اوکراین را توصیه نمی‌کند.
از میان تفنگداران آمریکایی، "داکوتا" چهار سال با موشک‌های ضد
تانک کار کرده بود و گرچه جنگی را از نزدیک ندیده بود اما به
عنوان پیمانکار در افغانستان حضور داشت.
او گفت: "اوایل مارس تسلیحات ضد تانک و موشک‌های جاولین رسید
اما از آتشبار برای واحد شلیک خبری نبود. بدون منبع شلیک، این
تجهیزات غیر قابل استفاده بود. با به پایان رسیدن دومین شب
حضورم، هشت تن از
۲۰
نیروی داوطلب در یگان من پست هایشان را رها کردند؛ یکی تظاهر
به جراحت کرد و دیگری سلاحش را شکست. حدود یک هفته بعد، احساس
تهوع داشتم و مشخص شد که به علت نزدیکی به محل شلیک، دچار آسیب
مغزی شده ام. اواخر آوریل راهی خانه‌ام شدم و از آن زمان تحت
درمانم."
دیگر جنگجویان خارجی هم از ناامیدی‌های متفاوتی صحبت کردند.
"پاسکال" که سابقا جزو ارتش آلمان بود، می‌گوید که مشکلات از
همان آغاز ورود به اوکراین ظهور کرد. تیم آنها نگران بود که
نیروهای روسیه رد آنها را یافته باشند و آنها آتشبارهای اضافه
نداشتند و مجبور بودند به تلفن‌های غیر امن و واتس‌اپ برای
ارتباط متکی باشند. اندکی بعد توپخانه روسیه آنها را هدف
گرفت. این آخرین ماموریت پاسکال شد. او بعد به لهستان رفت.
به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet
@pyknet
پیک نت ۳۱ مه ۲۰۲۲ |
