رئیس جمهور فرانسه، در یکی از آخرین موضع گیری هایش در ارتباط
با ایران،
ضمن مخالف با مداخله نظامی علیه ایران، گفت: چنین اقدامی جز
آغاز جنگی جدیدی در منطقه و نابودی کل خاور میانه و شاید هم
جنگی درسطح جهان پیامد دیگری نخواهد داشت. اما، از طرف دیگر
خواهان تحریم های نفتی و تحریم بانک مرکزی ایران در مبادلات
بین المللی و در خواست از روسیه و چین برای پیوستن به این
تحریم شد. او گفت که روسیه و چین برای نرفتن منطقه به کام جنگی
تازه باید با اتحادیه اروپا در تحریم ایران شرکت کنند.
این سخنان به هیچ وجه پرهیز از جنگ و ویرانی نیست، بلکه با ذکر
عواقب هولناک منطقه ای چنین جنگی، روسیه و چین را تهدید می کند
که با امریکا و اروپا برای تحریم نفت و بانک مرکزی ایران همسو
شوند. در حقیقت او می گوید: اگر همراه نشوید، علیه ایران حمله
خواهیم کرد و ویرانی بزرگ را ببار خواهیم آورد و شما نیز ضرر
خواهید کرد.
حرف
او اینست!
همین نکته را روزنامه "اومانیته" ارگان مرکزی حزب کمونیست
فرانسه، در چارچوب طرح دولت فرانسه برای جلوگیری از پیروزی
"چپ" در انتخابات ریاست جمهوری این کشور مطرح کرده و نوشته است
که سرکوزی در تدارک برافروختن جنگ علیه ایران است تا بازی
انتخاباتی کنونی در فرانسه را بهم بزند!
در واقع نیز، تحریم ها، که طی سالهای اخیر گام به گام جلو برده
شده، بموجب موارد مشابه، از جمله عراق و لیبی و افغانستان و...
مقدمات حمله نظامی به ایران است نه جدا از حمله نظامی به ایران
و یا اجتناب از حمله نظامی به ایران. این آن نکته ایست که
مخالفان حمله نظامی به ایران، یا آن را درک نمی کنند و یا درک
می کنند و آگاه اند اما ترجیح میدهد درباره آن به دو دلیل سکوت
کنند. نخست این که حمایت از حمله نظامی به ایران چنان قبیح و
ضد ملی است که صلاح خود نمی دانند از آن حمایت کنند، و دوم این
که میدانند این تحریم ها به همان سمت و مطلوب آنها پیش می رود،
دیگر چرا عجله کنند و از حمله دفاع کنند؟ حمایت از همه تحریم
ها، خود به معنای همان حمایت از حمله است. دراین میان، حاکمیت
جمهوری اسلامی نیز بخشی آگاهانه زمینه ساز تحریم و در انتظار
بهره گیری از حمله به ایران به امید حذف رقبای سیاسی و معامله
با امریکا و اروپاست و بخشی خوش باورانه، تصور کرده پرچمدار
سیاستی اتمی و نظامی است که در صورت پیروزی این سیاست، قدرت را
انحصاری خود خواهد کرد. درهر دو گروه، هستند دست های پنهان
خارجی که این توطئه ویرانگر را تا لحظه ای پیش می برند که دزد
سوم وارد میدان شده و ایران تکه پاره را برای ایرانی ها باقی
بگذارد. یعنی ایران موزائیکی شده، با ویرانی ساختارهای اقتصادی
که با پول نفت و مالیات و زحمت مردم ایران طی یکصد سال اخیر
بدست آمده است. ایرانی درگیر جنگی خانگی، که صلحی در افق آن
نیست. چنان که در افغانستان نیست، درعراق نیست، در یوگسلاوی
همچنان نیست.... به همین دلیل است، که هر روز تاخیردرتغییر
سیاست های نظامی حاکم در جمهوری اسلامی، یک گام به سوی فاجعه
است!
پیک نت 3 بهمن |