|
تا ساعت شش و نیم، از هر دو طرف مراعات می شد که درگیری پیش
نیآید اما به محض غروب
خشونت بر فضا حاکم و بگیر و ببند آغاز شد. نیروی انتظامی پیاده
روها را بست و مانند همیشه حدود نواب حساسیت زیاد تر شد و
چهاراه نواب را بستند.
کم و بیش پسرهای جوان را دستگیر می کردند. اما بطور کل در
ساعات اول نیروی انتظامی تن به درگیری نمی داد. حتی تا ساعت 3
و نیم نیروی انتظامی مقابل در اصلی دانشگاه مستقر نبود. فکرمی
کنم ارزیابی حکومت از خانه بیرون نیآمدن مردم بود و به همین
دلیل نمی خواست نیروی خودش به خیابان بکشد و عملا اعتراف به
ترس از تظاهرات بکند، اما حدود 3 بعد از ظهر به اشتباه محاسبه
خود پی بردند و شتابزده نیرو به خیابان آوردند.
تقریبا همه چیز مانند دفعات پیش رخ داد. نکته ای که حتی برای
امثال من نیز تعجب آور شد این بود که پس از سه سال تهدید و
پیگرد و درحالیکه اینترنت و ماهواره قطع شده مردم چنین زیاد به
میدان آمده بودند.
شاید از مهم ترین حاشیه های تظاهرات امروز (دیروز) این بود که
امنیتی ها خودشان را به نسبت گذشته جمع و جور کرده بودند.
بخصوص لباس شخصی ها که مانند گذشته وسط پیاده رو با موتور
مانور ندادند. البته که همه اینهائی که می نویسم مربوط به پیش
از غروب آفتاب است. از ساعت 6 بعد از ظهر وضع بکلی فرق کرد.
مردم شعار نمی دادند. لااقل در حد فاصل تئاتر شهر تا چهار راه
نواب و میدان انقلاب
.
من تصور می کنم نزدیک بودن انتخابات از جمله دلائل خودداری
حکومت از برخوردهای خشن مانند دفعات گذشته بود.
این را هم بگویم که لااقل در میان آشنایان من که یا خودشان
بازداشت و زندان بوده‌اند
و یا فرزندانشان و میدانستند حکومت آنها را نشان کرده تا در
خیابان دوباره دستگیر کند، خیلی ها از خانه بیرون نیآمدند. این
را هم بگویم که در هفته گذشته امنیتی ها به این خانواده ها
اخطار کرده بودند که اگر از خانه بیرون بیآیند بلافاصله دستگیر
می شوند!
من از امیر آباد، حدود موزه هنرهای معاصر و بلوار را پیاده دور
زدم. در تمام این مسیر امنیتی ها پخش بودند و پیاده رو خیلی
خیلی شلوغ بود. قنادی فرانسه مثل همیشه محل تازه کردن نفس شده
بود و جماعت سوخت گیری می کردند و ادامه می دادند. از چهارراه
پهلوی برگشتم . چهار راه نواب اوضاع قدری سنگین بود. از فرعی
های بالا برگشتم به امیر آباد و دوباره آمدم انقلاب. ترافیک
فوق العاده سنگین بود. مردم به بهانه ترافیک بوق می زدند و
بامردم پیاده ابراز همراهی می کردند. در حقیقت رانندگان
اتومبیل ها خودشان باعث راهبندان خیابانها می شدند. حتی تاکسی
ها.
پیک نت 26 بهمن |
