آماده سازی مردم برای استقبال از حمله
زمینه سازی برای
ورود قاتل "موبور" به ایران

در روزهای اخیر، مطالبی بصورت اس ام اس و یا پیامک وسیعا در ایران پخش می شود که هر آشنا به رویدادهای پیش از کودتای 28 مرداد را به یاد عملکرد شبکه "بدامن" برای آماده سازی افکار عمومی جهت کودتا می آندازد. از جمله متن زیر که در آن با یادآوری جنایاتی که سپاه و چماقداران و امنیتی ها در حق مردم کرده و میکنند، از حمله به ایران استقبال شده است. این متن برای سایت های خبری خارج از کشور نیز ارسال شده و روی برخی سایت ها و وبلاگ ها نیز بدون ارزیابی بالا منتشر شده است:

قاتل موبور؛ قاتل ریشو

اگر قرار باشد با شلیک یک سرباز بمیرم، ترجیح می‌دهم موبور باشد تا ریشو. شاید تعجب کنید که «مگر چه فرقی می‌کند؟». برای خودم دلایلی دارم. حوصله کنید.

چون بعد پدرم، مادرم، همسرم، برادر و خواهر و دوستانم فرمان به خفقان نمی‌گیرند. چون آنها فرصت می‌کنند تا با خیالی آسوده مراسم تشییع و دفنم را برگزار کنند. اصلاً هم نگران دزدیده‌ شدن جسدم نباشند.

خانواده‌ و دوستانم حتا می‌توانند مجلس ختم هم در محله‌مان بگیرند – همه بدون ترس می‌آیند. مطمئنم خانواده‌ و دوستانم می‌توانند هر هفته بدون نگرانی و دغدغه به سر مزارم بیایند.

سرباز موبور وقتی من از پای افتادم، کارت پایگاه خودشان را در جیبم نمی‌گذارد.

چون سرباز موبور که مرا هدف قرار داد به زنان کشورم در خیابان به خاطر ظاهرشان کاری ندارد. آنها را روی زمین نمی‌کشد. شوخی نیست – دست کم نصف مردم کشورم از دست آن سرباز موبور در امان هستند.

چون سرباز موبور که مرا زد، و من از این بابت از او دلخورم، به دختر و پسرهای کشورم در هر گوشه‌ی شهر گیر نمی‌دهد. حتا اگر سرووضعشان ناجور باشد. یا دست در گردن هم انداخته باشند. یا حتا بدتر از آن، با تفنگ آبپاش به هم شلیک کنند.

سرباز موبور به نویسنده و شاعر و نوازنده و خواننده و هنرپیشه و نقاش و مجسمه‌ساز و ورزشکار و ... کاری ندارد. یعنی برای این کار به او حقوق نمی‌دهند.

سرباز موبور اگر چیزی از درون خانه‌ی ما بخواهد، حتا اگر آن چیز روی پشت‌بام باشد، در خانه را می‌زند و وارد می‌شود.

سرباز موبور باید مواد فلان معاهده‌ی سرزمین‌های تحت اشعال مصوب سال فلان در ژنو یا اسلو یا بالاخره یکجائی را رعایت کند. وگرنه باید به فرمانده‌اش جواب بدهد. حتا ممکن است محاکمه شود.

سرباز موبور مهمان چند روزه و چند ساله است. بالاخره که چی؟ باید به خانه و زندگی خودش هم برسد. آن وقت دیگر نیست که پسر ۹ و دختر ۶ ساله‌ام، که ده-پانزده سال بعد ممکن است جائی باشند و سروصدائی بکنند را هم بزند.

سرباز موبور ممکن است مقداری از نفت را هم ببرد، ولی سرباز ریشو حتماً می‌برد. تازه سرباز موبور بعضی کارها را هم که من فقط بعضیشان را یادم بود و گفتم، نمی‌کند.

پیک نت 23 آبان