توقیف روزنامه "اعتماد" بدلیل انتشار نام میرحسین موسوی و مهدی کروبی، آن هم در لابلای دروغ و دغلی که جواد لاریجانی در سازمان ملل به هم بافته، نشان داد که همچنان چهار ستون حاکمیت با دیدن و شنیدن نام آنها می لرزد. توقیف اعتماد نشان داد آقایانی که بارها مجلس ختم برای بقول خودشان "فتنه" برپا کرده اند و با لغو انتخابی بودن ریاست جمهوری تصور می کنند سفره رای و خواست مردم را می توانند جمع کنند و با حذف مردم از صحنه انتخابات، پایه های منبر قدرت را محکم کنند، خود نیز میدانند "این تو بمیری" از  "آن توبمیری" های گذشته نیست. منطقه می جوشد و آتش زیر خاکستر دیگ حادثه در ایران داغ تر از آتش در خیابان کشورهای منطقه است. گذشته ای که توانستند امثال آیت‌الله منتظری را حبس خانگی کنند و رقبا را ترور، زندانی و یا منزوی به تاریخ پیوسته. آن "ممه" را "لولو" برده است. چنان که با همین انتخابات مجلس هم نمی دانند چه کنند. احمد جنتی و شیخ محمد یزدی هم سرشان را نمی گذارند زمین تا بلکه گشایشی برای یافتن راه حل دیگری برایشان پیدا شود. مشائی بازی و نرد عشق با مصباح یزدی بازی کردن هم بی فایده است. اعتماد مردم را حکومت باخته و در حقیقت مردم اعتمادشان به حکومت را توقیف کرده اند، حالا با توقیف روزنامه اعتماد چه گشایشی در کار فروبسته می تواند یافت شود؟

پیک نت 30 آبان