قذافی هم رفت.
خبرگزاری فارس فرصت طلبانه کشته شدن او را جشن گرفت. جشن مرگ
کسی که در دوران جنگ ایران و عراق از انگشت شما رهبران عرب بود
که نه در کنار صدام، بلکه در کنار ایران ایستاد. قذافی باید از
حاکمیت به زیر کشیده می شد ولی شیوه کشتن او زخمی را در داخل
خود لیبی باز خواهد کرد که حاصل آن را در آینده خواهیم دید. او
را برای پرهیز از تکرار دستگیری و محاکمه صدام حسین "درجا"
کشتند تا پرونده بسته شود.
قذافی قربانی
جاه طلبی و نادانی خود شد و ملت خود را نیز با خود قربانی کرد
و لیبی را به ناتو و غرب تحویل داد. زمینه برای دخالت و کشتار
و اشغال لیبی توسط ناتو از بیرون فراهم نشد، از داخل لیبی و
بوسیله قذافی و فرزندان و بیت او فراهم شد. بزرگترین لطمه ای
که قذافی به لیبی زد، لطمه اقتصادی یا پیامدهای جنگ کنونی
نبود، لطمه به آگاهی مردم بود. او در کمال بی اعتمادی به مردم
کشورش، اجازه نداد که انان خود در مسیر مبارزه راهشان را
بیابند. زیرا حضور مستقل مردم در صحنه سیاسی کشور را مغایر با
منافع خاندان و سلطه خویش بر حاکمیت لیبی میدانست. قذافی برای
سرپوش گذاشتن بر فساد و شکست های حکومت خود غرب را دشمن معرفی
کرد و زمانی که او خود نماد دشمنی با مردم شد، غرب در ذهن مردم
به دوست مبدل شد. یعنی همان فاجعه ای که در جمهوری اسلامی شاهد
آن هستیم. هر اندازه که علیه امریکا و استکبار و غرب بیشتر می
گویند، از حساسیت مردم نسبت به آنها می کاهند، زیرا خود تبدیل
به دشمن مردم شده اند.
اکنون مردم لیبی
دربرابر آزمونی دشوار قرار دارند. اگاهی و درک انان از آینده
کشور خود و نقشه های جهانی برای ان آغشته به انواع پندارها و
اوهام است. خوش خیالی است گمان شود غرب مردم لیبی را به حال
خود خواهد گذاشت تا برای اینده خود تصمیم بگیرند. انها از مرگ
قذافی و از شیوه مرگ او برای محکم کردن جای پای خود در لیبی
سود خواهند جست. نه تنها در لیبی؛ که در منطقه.
در این میان وضع رهبران حکومت در ایران از همیشه رقت بارتر
است. کار بجائی رسیده که برای پیروزی ناتو در لیبی جشن گرفته
اند. انان در وحشت و کوته بینی خود فراموش می کنند که
بدینگونه، به حمله فردای ناتو به ایران مشروعیت می دهند. انها
مدام از "دشمن" سخن می گویند در حالیکه دشمن واقعی، ان دیو
قدرت طلبی و کوته بینی و بی اعتمادی به مردم است که در دروان
انها لانه کرده است، همان دیوی که قذافی و لیبی را با خود برد.
پیک نت ـ 30 مهر 1390 |