|
روزسوم تیر برابر با 25 ژوئیه با یاری یاران از مرز گذشتم.
روزگاری است که بقول نظامی:" سر اندازند اگر بی وقت خوانی"
مهدی اخوان ثالث دز وصف این روزگار می گوید : سلامت را نمی
خواهند پاسخ گفت. سزها در گریبان است...وگر دست محبت سوی کس
یازی ، به اکراه آورد دست از بغل بیرون، که سرما سخت سوزان
است". این یکروی سکه است.
اما روی دیگر سکه هم حکایتی است .حکایتی که نه تنها دل که تا
مغز استخوان آدمی را در این سرمای سخت استخوان سوز گرم می
کند. شنیده ودیده ایم و می بنیم که در روزگاری این چنینی رفاقت
هم هست . مردمان پاکدلی هستند که نیک و بد را زود می شناسند .
از کوی آشنائی هستند و بقول مولوی " آن کس که ز کوی آشنائیست
ــ داند که متاع ما کجائیست " . مردمانی هستند آرزومند سخن
بی غش ، پیام پاک و " نوید" ناب . چون زبان بگشائی، در
همان چند کلام نخست عیارت را محک می زنند. آنگاه یا در دل
جایت می دهند یا به کف بادها می سپارندت.
نزدیک به دو سال پیش بر آن شدم تا وبلاگی برپا کنم . رفیقی
گفت : خجسته است اما چه می خواهی بگوئی و برای که می خواهی
بکوئی ؟ گفتم می خواهم از خاموشان برای خاموشان بگویم، برای
آنها که در تاریکی نشسته اند. برای آنها که گرچه سیه دل نیستند
اما سیه روزند . آنها که نه خود تاریکند و نه تاریکی را دوست
دارند ، آنها که روشنند و عاشق آفتاب ، مصداق این سخن مولوی
:" نه شبم ، نه شب پرستم ـ چو غلام آفتابم همه زافتاب گویم".
در تاریکی نشسته اند و روشنائی را می پایند. هیچ ستم خورد یا
کلانی نیست که از چشمان عقاب آسای آنان پنهان ماند. هر
فرآورده ای که از خاور تا باختز، از شمال تا جنوب، در دست
جهانیان است از پای پوش نوباوگان گرفته تا ماهواره های کیهان
پیما ساخته دست آنهاست، دستانی که پیوسته در کار آفریدندند
اما آنچه در دست آنها می ماند ــ دست کم در دست آنها که زبان
مرا می فهمند ــ نان پاره ای بیش نیست. پای کودکانشان بی
کفش است و سفره خانه ها شان بی رونق، با این همه " نه آردشان
را بیخته و نه الکشان را آویخته اند" " صد سینه سخن دارند "
اما جز سرود امید نمی سرایند ، و جز از فردای روشن سخن نمی
رانند ، با صد بغل سرخ گل عشق به پیشواز عدالت می روند. نه
تنها برای خود که برای همگان، " که بی داد جهان بیدادگاه
است".
رفیقم گفت اینها رابر پیشانی " وبلاگت " بنویس تا خواننده از
همان آغاز بداند سخن از کیست و از چیست. خودت را نیزدر پس نام
های مستعار پنهان مکن. تا خواننده با خاطر آسوده بداند با که
روبروست . " پوشیده چه داریم؟ همینیم که هستیم ".
این ها را بر پیشانی صفحه نگاشتم در کنار تصویری کسی که
میگوید " تا شقاوت هست سرکشی باید کرد" و می خواهد سخن پرداز
خاموشان باشد..
امروز که هنوز دوسال از آغاز کار این وبلاگ نگذشته، ـ بقول
وبلاگ نویسان ــ شمار " کلیک " ها از یک میلیون فراتر رفت. شاد
شدم. و این شادی را با همه آنها که در رسیدن به این دست آورد
سهیم هستند تقسیم می کنم . این دست آورد نشان آنست که انتخاب
ما دوستانی فراوان دارد.
حتما خبر دارید که در عرصه بین المللی موسساتی هستند که
کارشان سنجش تعداد مراجعان به وبلاگ ها و تعین بهای اقتصادی
آنهاست . نمی دانم تعداد وبلاگ ها در جهان چقدر است، اما با
توجه به انبوه وبلاگ نویسان چینی ، هندی، برزیلی، آمزیکائی و
اروپائی می توان حدس زد که تعداد آنها از چند میلیون فراتر
میرود . "آینده ما " دراین فهرست در زمره پانصد هزار نخستین
است . با این نشانی
http://www.statshow.com/aayande.wordpress.com?update=1 |
