صندوق بین المللی پول در آخرین گزارش سالانه خود می نویسد که نگرانی اقتصادی جمهوری اسلامی به حدی افزایش یافته که پنهان کردن آن را دیگر جایز نمی داند .

 دولت رسماً به "صندوق بین المللی پول اعلام کرده که، به سبب افزایش دامنه تحریم ها ، در مورد آینده صدور نفت خود نگران است .

پیش از تحریم ها نفت ارزان می فروختند و بخشی از فروش در همان کشورهای خریدار میماند یا صرف معامله تهاتری می شد. اما طی چند ماه اخیر که دامنه تحریم های آمریکا و اروپا به " تحریم کامل بانکی " رسید و هیچ بانکی حق نقل و انتقال ارز های پترودلار ایران را نداشت، دیگر پول های فروش نفت هم غیر قابل وصول شد و سرداران حاکم خطر را احساس کردند .

هم اینک حدود 4 میلیارد دلار کره جنوبی ، 8 میلیارد دلار هند و هم چنین درآمد ارز حاصل از فروش نفت های ارسال شده به چین هم به خزانه خالی دولت واریز نشده و به زبان دقیق تر تحریم بانکی اجازه بازگشت آن را نمی دهد .

دولتی که تا یکی دو ماه پیش قطعنامه های های شورای امنیت سازمان ملل را بی اثر و آبکی می دانست و از آن با عنوان "کاغذ پاره بی ارزش " یاد می کرد، اینک به دست و پا افتاده است.

دلیلش این است که آن همه الدرم بلدرم کودتاگران ناشی درآمد هنگفت و باد آورده میلیاردها دلاری بود که بدون هیچ مانعی از یک سو نفت ارزان به داخل سوپرتانکرهای اقیانوس پیما می ریخت و از سوی دیگر پس از تکمیل حساب های بانکی، کشتی کشتی گندم و برنج و روغن و ..... و حتی سنگ قبر، وارد می کردند و به " واردات بدون پرداخت حق گمرک " ادامه می دادند.

چشم انداز اقتصادی به دلیل کاهش مداوم تولید نفت که خود ناشی از تشدید محاصره برای خرید یا اجاره انتقال تکنولوژی دکل و مته های حفاری ، پمپ های مخصوص چاه نفت ، مشکل شدید تزریق گاز به چاه ها و نارضایتی روزافزون مهندسین وکارگران فنی جنوب و... است می رود تا در آینده نه چندان دور به فلج کامل صنعت نام و نان آور ایران یعنی نفت بیانجامد.