حمله نظامی به لیبی و شادمانی
حاکمیت جمهوری اسلامی از این حمله و اعلام طرح و برنامه
هایشان برای آینده پس از قذافی، عمق آن شعارهائی که علیه
امریکا و اسرائیل و بقیه کشورها میدهند آشکار ساخت. این
شادمانی ابتدا از دهان احمدی نژاد بیان شد و سپس علی لاریجانی
رئیس مجلس و بدنبال او نمایندگان مجلس. البته هیچکدام آنها اگر
از نظر آقا اطلاع نداشتند، چنین نمی کردند که کردند. نظر آقا
هم که در سخنرانی های مختلفش بیان شد. تنها مخالفتش با سقوط
بشار اسد بود و همچنان هست. البته حالا، چون قذافی به آن آسانی
که امریکا و فرانسه فکر کرده بودند جان کن شدنی نبود، آقایان
در جمهوری اسلامی نیز مهر سکوت بر لب زده اند و منتظرند ببینند
آب دوباره سربالا می رود تا آواز قدیمی را یکبار دیگر شروع
کنند.
در همان روزهای نخست حمله
هوائی به لیبی، مجلس جمهوری اسلامی گریبان مشائی و کنترل
هدفمند شدن یارانه ها را رها کرد و کمیسیون اصل نود مجلس به
جای رسیدگی به این همه جنایاتی که از کودتای 22 خرداد به این
طرف انجام شده، تلاش برای یافتن ناپدید شدگان کودتا، سرنوشت
خانواده اعدام شدگان و قربانیان خیابانی مقاومت در برابر
کودتا، رسیدگی به فاجعه کهریزک، گرفتن گریبان سردار رادان و
سردار احمدی مقدم و سعید مرتضوی و بقیه، پرونده ناپدید شدن
امام موسی را در دستور کار قرار داد و حسن نوروزی عضو همین
کمیسیون طی مصاحبه ای درباره فعالیت های این کمیسیون گفت:
کمیسیون اصل نود
امروز سه مسئله را در
دستور کار داشت.
یک-
پرونده شکایت از مشایی رئیس
دفتر رئیسجمهور
و بقایی معاون اجرایی که ادامه رسیدگی
به زمان
دیگری موکول شد.
دوم-
تصمیمگیری نسبت به پرونده
اشتباه محاسباتی در تفریق بودجه سال 85
سوم-
اتخاد تصمیم نسبت به شکایت خانواده امام موسی صدر
به این ترتیب، همه امور مملکت کنار گذاشته شد و
خواب دزدیدن مناری را دیدند که هنوز چاهش هم کنده نشده بود! |