ايران  

        www.pyknet.net

   پيك نت

 
صفحه اول پیوندهای پیک بايگانی پيک

16تیــــر  1390

infos@pyknet.net

 
 
  رسانه ها میان دو تیغ یک قیچی
اطلاع رسانی ناقص
از زندانیان سیاسی کُرد ایرانی
 
 
 
 

دوستان سایت پیک نت با سلام- از آزادی جاوید تهرانی، رناک صفارزاده و دیگر زندانیان سیاسی کرد ایرانی، در کنار دیگر زندانیان سیاسی و مخصوصا زندانیان کودتای 22 خرداد حمایت کنید. کمال شریفی وارد 36 مین روز اعتصاب خود شده  و 3 زندانی سیاسی دیگر به نام های النور خضری، کامران شیخی و سید ابراهیم سید وارد 28 مین روز اعتصابشان شده اند. كمال شریفی‌ در سى ام روز اعتصاب غذای خود در زندان میناب با مشکلات شدید جسمی مواجه شد و برای دریافت کمک های پزشکی به بهداری زندان منتقل شد. ایشان در اعتراض به وضعیت زندان از 37 روز پیش دست به اعتصاب غذا زده است.
انور حسین پناهی   نیز که هم اکنون در زندان مرکزی سنندج نگهداری می شود  بر اثر شکنجه مبتلا به عفونت شدید کلیوی  است، اما با بی توجهی در مدوا هم اکنون خطرجان وی را تهدید می کند
.

پیک نت: توجه شما دوست گرامی و دوستان دیگری که چنین خواستی از ما داشته و دارند را به این نکته مهم جلب می کنیم که متاسفانه در اخبار که در باره زندانیان سیاسی شهرستان ها و بویژه کردستان می فرستند، مشخصات شغلی، زمان دستگیری، اتهام آنها و زمان محاکمه و حکم صادر شده برای آنها قید نمی شود. ما شک نداریم که حکومت مایل به افشای این اطلاعات نیست و می کوشد با این سکوت چنین تبلیغ کند که همه آنها در جریان مسلحانه و یا عملیات ترور دستگیر شده اند و یا در چنین ارتباط هائی بوده اند و یا با آنسوی مرز ارتباط های مسلحانه داشته اند. حکومت آگاهانه چنین شیوه ای را به کار گرفته و ما تعجب می کنیم که آنها که خارج از زندان اند و اطلاع از اتهامات و پرونده این افراد دارند، آنها چرا دراین باره اطلاع رسانی نمی کنند. ما در میان این دو تیغه قیچی قرار گرفته ایم و به همین دلیل نمی توانیم بصورت عام آزادی آنهائی را که احتمالا اتهامشان شرکت در عملیات مسلحانه است و قتل– حتی سیاسی- در پرونده خود دارند، در کنار زندانیان تظاهرات و راهپیمائی های مسالمت آمیز پس از کودتای 22 خرداد خواستار شویم. ما دراین ارتباط تنها می توانیم خواهان برگزاری دادگاه عادلانه و علنی آنها با حضور وکیل مدافع شویم. وقتی اطلاع نداریم و اطلاع رسانی نیز نمی کنند، حتی نمی دانیم چگونه صفوف آنها را از هم جدا کرده و خواستار آزادی فلان زندانی سیاسی و یا محاکمه علنی و عادلانه و با حضور وکیل مدافع فلان زندانی دیگر شویم. بنابراین، این قصور بیش از ما، محصول سهل انگاری آنهائی است که اطلاعات دقیق را دارند و آن را منتشر نمی کنند و یا آگاهانه چنین نمی کنند تا همه با هم در زیر شعار "آزادی فوری زندانیان سیاسی" قرار گیرند. مشکل اینجاست!

 
 

اشتراک گذاری: