پیكر ناصر حجازی دروازه بان فوتبال ایران روز گذشته در بهشت زهرا به خاك سپرده شد. با وجود سكوت و اطلاع نارسانی صدا و سیمای حكومتی، جمع كثیری از مردم در ورزشگاه آزادی و در بهشت زهرا در مراسم تشییع وی شركت كردند. این روزها همه كسانی كه از حجازی سخن می گویند نمی توانند از مقاومت او، از صداقت و صراحتش، از اینكه سرتعظیم دربرابر قدرت فرود نیاورد نگویند و راز محبوبیت او نیز در همینجا بود. حجازی خود در این مورد گفته بود:

"همواره سعی کرده‌‌ام از دروغ، ریاکاری، دورویی و...بدور باشم و با قلبی صاف‌، صداقت را سرلوحه زندگی قرار دهم و امیدوارم که اینطور بوده باشد."

حجازی محبوب شد، چون ترجیح داد تا با بیماری هولناك خود دلاورانه دست و پنجه نرم كند تا صدقه دولت احمدی نژاد را بپذیرد و وسیله تبلیغاتی او بشود. بر سر مسایل و مشكلات باشگاه استقلال او را بسیار آزردند ولی مردانه ایستادگی كرد. در بحبوحه تبلیغات حكومتی بر سر فروش فیلم اخراجی ها كه آن را به حساب حمایت از حكومت می گذاشتند، در دیدار با جمشید مشایخی گفت: "از دیدن این فیلم حالم به هم خورد".

با وجود جار و جنجال دولتی بر سر "معجزات"‌ حذف یارانه ها، از آن انتقاد كرد و گفت:

"آمده‌اند و یارانه‌ها را قالب کرده‌اند. زندگی مردم  بهتر نشده که بدتر هم شده است. خدمت به مردم یعنی فراهم کردن رفاه و آسایش آن ها اما متاسفانه شاهد نداری و سختی زندگی مردم هستیم. دولت می‌گوید چهل هزار تومان در ماه به مردم کمک می‌کنیم، مگر مردم گدا هستند؟ مردم ایران روی گنج نفت و گاز خوابیده‌اند."

سخنانی كه به ممنوع التصویر شدن او در تلویزیون انجامید. چنانكه بلافاصله به برنامه ورزشی 90 تلویزیون اجازه داده نشد تا گفتگوی با وی را پخش كند. زمانی كه طرفداران احمدی نژاد او را تهدید كردند كه پایش را از گلیمش درازتر نكند، حجازی عقب ننشست و پاسخ داد :

"مگر من حرف سیاسی زدم؟ دیدگاه خودم را نسبت به مشکلات اقتصادی و اجتماعی کشور بیان کردم. حال که در داخل مملکت خودم از درد و مشکلات جامعه صحبت می‌کنم‌، می‌گویند حجازی دشمن کشور است. حجازی سکوت کند تا از حرف‌هایش تبلیغات سیاسی نشود. در کشوری که می‌گویند آزادی بیان است، در کشوری که می‌گویند انتقاد‌پذیر هستیم‌، نباید از حرف‌های من ناراحت شوند. در ضمن چند سالیست که سیاستمداران وارد عرصه ورزش شده‌اند و برای گرفتن پست و مقام سر و دست می‌شکنند و حال می‌بینید که چه بر سر ورزش ما آمده است. چطور دخالت آنها در ورزش عیب نیست اما صحبت از مشکلات جامعه از یک چهره ورزشی که خود از جنس مردم است و سال‌ها در کنار آنها با عشق زندگی کرده، ایراد دارد؟"

برخلاف تبلیغ بوق های حكومتی مردم ایران "مرده پرست" نیستند. آنها پرستنده صداقت، ایستادگی و عدالتند. اگر مرده پرست بودند برای این همه آخوند و وزیر و وكیل دولتی كه هر هفته خبر مرگشان پخش می شود مرده پرستی می كردند. ناصر حجازی هم اسطوره نبود، ورزشكاری بود مانند بسیاری دیگر در كشور ما. حجازی اسطوره شد، مردم ما او را به اسطوره تبدیل كردند زیرا عشق به مردم و حقیقت و عدالت را به كرنش دربرابر قدرت و دولت بی ریشه كنونی ترجیح داد. این راز جاودانگی او و دیگرانی از تبار اوست.